ایده خسرو آواز ایران بر بار نشست| «باغ هنر بم» گشایش یافت

سها خدیشی- در روزهای ابتدایی پس از زلزله جانکاه بم هر کسی از ظن خود به کمک زلزله‌زدگان می‌شتافت، در این میان نقش هنرمندان به مانند سایر اقشار جامعه پررنگ بود. از دست رفتن دردانه آواز بم مرحوم ایرج بسطامی هم حضور هنرمندان را پررنگ‌تر کرده بود. در این میان خسرو آواز ایران با دو ایده به میان مردم داغدیده بم آمد. ابتدا برگزاری کنسرتی با نام «همنوا با بم» با همراهی استاد حسن علیزاده، کیهان کلهر و همایون شجریان و دیگر ساخت مجموعه‌ای با نام «باغ هنر بم» به منظور ایجاد فضایی برای شکوفایی استعداد‌های هنری این شهرستان شرقی کشور.

۱۵ سال گذشته و جادوگر آواز ایرانی در بستر بیماری هم از وعده خود پا پس نکشید است. کار برنامه ریزی برای باغ هنر بم ابتدا توسط  گروهی از معتمدان استاد شجریان در قالب شورای سیاستگذاری «باغ هنر بم» انجام می‌شد. پس از آماده‌سازی‌ نقشه‌ها پروژه باغ هنر وارد مرحله اجرایی شد. سرانجام این مجموعه هنری به سبک معماری ایرانی و با کمک شرکت خودروسازی «کرمان‌موتور» با زیربنای۴هزار مترمربع شامل کلاس‌های آموزشی، سالن آمفی‌تئاتر، استودیوی ضبط، بوفه دانشجویی و کلاس‌های تمرین ساخته و با حضور تعدادی از اساتید هنر و موسیقی به همراه خانواده استاد شجریان در روز پنج‌شنبه ۱۳ دیماه ۹۷ افتتاح شد.»

کتایون خوانساری همسر استاد محمدرضا شجریان در روز افتتاح فاز اول باغ هنر در میان حاضران در آینن افتتاح گفت: سر برآوردن ققنوس هنر در دل خاکستر از آرزوهای استاد شجریان بود زیرا هنرمندان بزرگ اندوه را به سازندگی تبدیل می کنند و اندوه شجریان تبدیل به ساخت مدرسه ای برای ایجاد هنر در بم شد. وی ادامه داد: از جمله ویژگی های استاد شجریان مردمی بودن وی است و اکنون بسیار خرسندم که باغ هنر بم ایده ارزشمند همسرم به بار نشست زیرا در سال های اخیر شاهد پیگیری های مستمر و آرزوی بلند استاد در ایجاد بستری مناسب برای رشد هنر در این سرزمین بوده ام.

استاد حسین علیزاده حسین علیزاده از دیگر مهمانان این مراسم بود. او در سخنانی گفت: امروز، روز بسیار هیجان‌انگیزی است. می‌خواهم خاطره‌ای را بیان کنم که شاید جنبه‌خصوصی داشته باشد اما بیانش لازم است. سال 82 زمانی که کسالت سراغ استاد شجریان آمد  لحظه و روز عجیبی را تجربه کردیم؛ 15-16 سال پیش صبح روزی که در کارولینای شمالی از خواب بیدار شدیم و فهمیدیم کار به بیمارستان کشیده است. ما خودمان را باخته بودیم و می‌دانستیم که آن شب باید بدون حضور استاد شجریان روی صحنه برویم و همایون کار را بر عهده خواهد گرفت.

وی ادامه داد: زمانی که برای رفتن به سالن آماده می‌شدیم هیچ نیرو و انگیزه‌ای برای اجرا نداشتیم و حتی در لحظه‌ای که به هم نگاه می‌کردیم چهره یکدیگر را نمی‌شناختیم چون حضور استاد شجریان بود که به چهره‌های ما حس می‌داد. وقتی که مردم در سالن نشسته بودند صحنه عجیبی رخ داد. در باز شد و استاد شجریان با سُرمی در دست با لباس گرمکن پشت صحنه آمد و گفت نتوانستم در خانه بمانم! او با وجود تمام مشکلاتی که داشت نتوانست در منزل بماند و خودش به خودش رحم نکرد و فقط از مردم عذر خواست با لباس گرمکن روی صحنه می‌رود نه با لباس کنسرت. نه ما با دست‌مان و نه شجریان با حنجره‌اش بلکه همه‌مان با دل‌مان آن اجرا را انجام دادیم و علی‌رغم اینکه فکرش را نمی‌کردیم استاد شجریان، خودش، ما را و همه مردم را پرواز داد.

علیزاده متذکر شد: وقتی که فاجعه زلزله بم پیش آمد همان گروه؛ بنده حقیر، کیهان کلهر، محمدرضا و همایون شجریان در عرض چند دقیقه یکدیگر را پیدا کردیم و برنامه‌ریزی روی صحنه بردن کنسرت «همنوا با بم» را انجام دادیم. آن حرکت چون با عشق و حس تعهدی که استاد شجریان نسبت به موضوع داشت در خود ما هم همبستگی عجیبی به وجود آورد و یک همدلی محض بود. انگیزه آن کنسرت به وجود آوردن چنین فضایی بود و علی‌رغم این ه در ایران پیش‌بینی کردن هیچ چیز میسر نیست اما اگر تصمیمی با عشق، ایمان و اعتقاد گرفته شود حتما عملی خواهد شد. ما امروز افتخار این را نداریم که استاد شجریان در جمع‌مان حاضر شود ولی یادش و نامش و قلبش در میان‌مان هست.

این هنرمند در ادامه افزود: فکر ایجاد چنین مکانی از لحظه اولیه تا به نتیجه رسیدن، تقریبا محال بود و محال هم شد و همه چیز بعد از مدتی مسکوت ماند ولی ما می‌دانستیم هر آنچه انگیزه و عشقی واقعی در پسش باشد حتی بعد از 16 سال محقق خواهد شد. روزی که فاجعه بم پیش آمد ما فکر کردیم چه باید کنیم و اولین صحبت استاد شجریان این بود که این شهر باید پر از امید شود و پر از نغمه تا شاید دل‌های مردم دوباره زنده شود.او همچنین گفت: این مکان تا اینجا درست شده ولی به این فکر کنیم که می‌خواهیم برای تداوم آن چه کنیم. یادمان نرود اینجا با خون دل ساخته شده و تحقق آرزوی بزرگ هنرمندی بزرگ. در بررسی‌هایی که هفته‌های گذشته انجام دادیم به این نتیجه رسیدیم که اینجا می‌تواند دانشکده‌ای شود شبیه به دانشکده هنرهای زیبا. جایی برای موسیقی، تجسمی، تئاتر، سینما و… و جایی برای هنرآموزی مردم منطقه، کرمان و بم.علیزاده در پایان خاطرنشان کرد: من وقتی با هنرمندانی از رشته‌های مختلف صحبت کردم همگی با جان و دل حاضر بودند وقت بگذارند و در چنین دانشگاهی درس بدهند. از همه اساتید، از همه مردم شهر بم و از مسئولانی که متوجه این مسئله هستند می‌خواهم به بقای این مکان بیندیشند و در زنده کردن روحیه مردم این شهر سهیم شوند. من از طرف بسیاری از هنرمندان در رشته‌های مختلف این تعهد را نسبت به این محیط می‌دهم و از طرف خودم و بسیاری دیگر از هنرمندان می‌گویم برای ادامه‌دار بودن فعالیت این مکان زمان خواهیم گذاشت و تعهد بعدی را مردم باید بدهند و تعهد بعدی را مسئولان. اگر روزی شنیده شود غفلتی شده و از این محیط آن‌طور که باید استفاده نشده باید به حال خودمان افسوس بخوریم که این یکی را هم به تباهی کشاندیم اما قطعا این‌گونه نمی‌شود چون نام استاد شجریان نامی است جاودانه و ما نسبت به این نام تعهد داریم و تعهد می‌دهیم.