تیم فوتبال بانوان شهرداری بم با امکانات کم افتخار می آفریند

“مرضيه جعفرى” متولد سال ۱۳۶۱ و مدرک A آسیا را دارد، می گوید که در خانواده فوتبال دوستی به دنیا آمدم و همیشه به ورزش به خصوص فوتبال تشویق شده ام، پدرم مربی فوتبال بود. من هم ۱۷ سال است که فوتبالیست و مربی هستم. ورزشهای دیگری مثل دو و تکواندو هم کار کردم، ولی فوتبال را به صورت حرفه ای دنبال کردم. ۲سال مربی برتر کشور شدم. تیم شهرداری ۴دوره متوالی قهرمان لیگ برتربوده و ۲دوره هم رتبه سوم لیگ برتر را کسب کردیم. یک دوره قهرمان و یک دوره هم نایب قهرمان دانشجویان جهان شدیم. مقام هایی مثل تیم اخلاق، بهترین خط دفاع، بهترین خط حمله هم کسب کردیم. سال گذشته بهترین بازیکن لیگ از تیم ما انتخاب شد، میانگین سنی بچه های ما ۲۰ سال است.

امکانات فوتبال بانوان

امکاناتی که در شهرستان بم در اختیار ما گذاشته شده چیزی بوده که برای مسئولان امکان داشته و در توانشان بوده. امکانات ما کم هست مثلا ما ساعت ۱۲ ظهر روی چمن مصنوعی تمرین میکنیم، عصرها مجموعه ورزشی شلوغ هست و آقایون رفت و آمد می کنند لذا ما نمی توانیم برای تمرین سانس بگیریم، مجبوریم ظهر و در اوج گرما تمرین کنیم که به دلیل گرمی هوا و چمن مصنوعی کف پای بچه ها همیشه تاول میزند، ما با این سختی ها تمرین می کنیم.
جعفری معتقد است شهردار بم هر کاری در توانش باشد، برای تیم ما انجام میدهد. مشکل باز بودن دور زمین فوتبال است و رفت آمد عصرها که نمی توانند در اختیار خانومها قرار بدهند. در موفقیت تیم شهرداری بم حمایت شهردار و شورای شهر خیلی موثر بوده است. شهرداری بم به لحاظ مالی خیلی قوی نیست که به حد مطلوب بتواند از ما حمایت کند، اما اینکه هر چه در توان دارند برای ما انجام میدهند، ما را دلگرم می کند.

در فوتبال بانوان خبری از پول نیست

از سرمربی تیم فوتبال بانوان شهرداری بم از درآمد این ورزش و اینکه آیا از پولهای کلانی که در فوتبال مردان رد و بدل میشود، در فوتبال بانوان هم خبری هست یا نه می پرسم، می خندد و می گوید که نه، من چندین سال بدون هیچ درآمدی فوتبال بازی میکردم، چون این ورزش را دوست دارم، اکنون ۳ سال است، درآمد مختصری دارم و بخشی از هزینه های روز مره ام را تامین می کند.

شادی مردم بم برایم مهمترین چیز است

او افزود که من پیشنهاداتی از استانهای دیگر و نیز پیشنهادات خارجی برای مربی گری داشتم، اما شهرم و مردم شهرم برای من خیلی با اهمیت هستند، دوست دارم انرژی و توانم را در شهر خودم صرف کنم. مردم هم به تیم ما علاقه مند هستند، هرجا من را میبینند محبت دارند و نتایج و موفقیت های تیم برایشان مهم است و به آن افتخار می کنند. این برای من از همه چیز با اهمیت تر است. تیم ما برای مردم زلزله زده بم یک جور امید هست. هدفم این است که اسم شهر بم را بالا ببرم، تلاش می کنم که بچه ها دنبال فعالیت مثبت و مفیدی مثل فوتبال بروند و انرژیشان صرف فوتبال شود و دنبال تفریحات مخرب نروند.

به ورزش بانوان و آقایان نگاه یکسان نیست

جعفری از نبودن نگاه یکسان به ورزش بانوان و آقایان گلایه دارد و ادامه می دهد که آنطور که شایسته و درخور ورزش بانوان است، توجهی صورت نمی گیرد. حمایتی که از ورزش مردان می شود، اصلا قابل مقایسه با ورزش بانوان نیست. این باعث میشود که ما دلسرد بشویم. اگر مسئولان و رسانه ها توجه بیشتری به ورزش بانوان داشته باشند، باعث می شود که اسپانسر ها توجه و حمایت کنند بالاخره مادیات هم در زندگی هم در ورزش یکی از ارکان مهم است.

مربی فوتبال و مادر هستم

از او در مورد جنبه های دیگر زندگی اش می پرسم می گوید که مادر هستم. 2 فرزند دارم، پسرم امسال کلاس هشتم و دخترم کلاس سوم دبستان است. از فوتبال و فعالیت اجتماعی انرژی میگیرم و بهتر به فرزندانم رسیدگی می کنم. همسرم در این راه همیشه کنارم بوده و مایه انرژی و دلگرمی ام است.