کمدی امروز سینما؛ نه می خنداند و نه قصه می‌گوید

به گزارش کرمان‌نو به نقل از ایرنا، نادر فلاح در خصوص آثار کمدی این روزهای سالن‌های سینما اظهار داشت: سینمای کمدی، سال‌هاست که در دنیا تعریف و چارچوبی مشخص دارد. یعنی قطعاً خیلی از اتفاق‌هایی که در سینمای ایران به اسم سینمای کمدی می‌افتد، مطابق این تعریف و چارچوب نیست.

 او افزود: کسی که می‌خواهد کمدی کار کند باید از خود باستر کیتون، چارلی‌چاپلین، لورل هاردی و… شروع کند تا کمدین‌های معاصر که ببیند چه‌کار می‌کنند. این گونه نیست که صرفاً فکر کنیم سینمای کمدی یک سینمایی است که باید به هر قیمتی خنده از تماشا بگیرد؛ این اتفاق ناگواری است که در خیلی از فیلم‌های کمدی معاصر دارد می‌افتد.

 فلاح گفت: این‌که صرفاً انگار تمرکزشان روی خنده گرفتن از تماشاگر و خنده گرفتن به هر قیمتی است. این به نظرم کمی فیلم‌ها را تنزل می‌دهد و حتی باعث دل‌زدگی برای تماشاگر هم می‌شود. کما این‌که خیلی وقت‌ها با کسانی که این فیلم‌ها را می‌بینند به‌صورت آنلاین یا در سینما، می‌گویند که لوس بود یا خوب نبود و به این نوع سینما اعتراض دارند. درحالی‌که طبیعتاً مردم عادی کوچه و خیابان باید راضی باشند؛ اما معلوم می‌شود که این گونه کارها به سطحی رسیده که حتی رضایت قشر عمومی را هم نمی‌تواند جلب کند.

 از ارزش‌های سینمای کمدی نباید چیزی کم شود

 او ادامه داد: کمدی کارکردن، قصه، پی‌رنگ، شخصیت‌پردازی و رویدادهای خودش را می‌خواهد و از ارزش‌های آن هم نباید چیزی کم شود. سینمای فاخر با ارزشی است که در واقع در شکل‌وشمایل در چارچوب تعریف‌های سینمای کمدی قرار می‌گیرد و این اتفاق متأسفانه تا حدودی در سینمای ایران وجوه دیگر درام کمدی نادیده گرفته شده است و فقط تأکیدشان بر این قضیه قرار گرفته که به سینمای ما دارد لطمه می‌زند و باید در سینمای کمدی مخصوصاً روی فیلمنامه‌ها تجدیدنظر شود.

 فلاح افزود: تقریباً فیلمنامه کمدی وجود ندارد. یعنی خط قصه و چند صفحه تعریفی از موقعیت‌ها دارند و وارد دل قصه می‌شوند و… و تأکیدشان بر خلاقیت بازیگرهای کمدین است که آنها در آن موقعیت چطور می‌توانند وضعیت طنز و خنده‌داری را ایجاد کنند. درحالی‌که اول باید فیلمنامه نوشته شود.

 فیلمنامه‌نویس کمدی کم داریم

 این پیشکسوت سینما و تئاتر گفت: در واقع فیلمنامه‌نویس کمدی هم کم داریم و سینمای ایران در کل از فیلمنامه رنج می‌برد. ما یک کمدی به نام «عینک قرمز» کار کردیم. حسین مهکام‌فرد بسیار باسوادی است و سینما و کمدی را به‌خوبی می‌شناسد. «عینک قرمز» یک شکلی از کمدی وزین است که در ساختار پست‌مدرن و معاصر ساخته شده که همان را هم شاید تماشاگر پس می‌زند. به‌خاطر این که می‌گوید چگونه کمدی است که قصه‌اش این‌قدر پیچیده است؟ ولی مسیری که حسین مهکام می‌رود و نه این‌که من بازی کرده‌ام، لااقل این است که یک پژوهش و تلاش تازه برای پیداکردن نوعی از کمدی است که صرفاً بر اساس آیتم‌های خنده‌دار نباشد. یک قصه‌ای داشته باشد و پشت آن معنا و مفهومی وجود دارد و به یک جایی از زیست ما وصل باشد.

 او اظهار داشت: سینمای کمدی عالی است و من عاشق این سینما هستم و خیلی آن را دوست دارم و علاقه دارم با خیلی‌ها هم بر خلاف نقش‌های جدی پیشنهادی، بازی کنم؛ اما متأسفانه تا حدودی در دام این قضیه افتاده است.