هوشنگ مرادی کرمانی: دیگر نمی‌خواهم بنویسم

استاد هوشنگ مرادی کرمانی امروز 7 اردیبهشت ماه در همایش “گنج سی ساله” به مناسبت سی امین سال تاسیس مرکز کرمانشناسی در دانشگاه شهید باهنر با اشاره به آتش گرفتن کلیسای نوتردام اظهار کرد: این کلیسا به واسطه یک اثر هنری معروف شد زیرا هیچ چیز دوام ندارد به جز اثری که توسط یک هنرمند خلق می شود.
به گزارش ایسنا، وی با اشاره به سخنرانی های ارائه شده در این همایش افزود: ای کاش به چیزی که اهمیت می دادیم، درباره هنرمند و هنرمندان زنده بود. در اینجا از جوانان، هنرمندان و هنرمند سخنی به زبان آورده نشد در حالی که باید از امروز و جوانان بگوییم.
این نویسنده گفت: دولتمردان و بزرگان باید بدانند با هنرمندان می توانند ماندگار بشوند و خوشا به حال مدیری که در زمان زندگی اش هنرمند با استعداد و با موقعیت خاص هنری وجود دارد که می تواند نام او و دوره او را زنده نگه دارد.
وی تصریح کرد: متاسفانه چیزی که در کشور ما اتفاق افتاده و قبل از انقلاب بوده و اکنون هست، فراموش کردن هنر و هنرمندان است.
مرادی کرمانی در بخش دیگری از سخنانش بیان کرد: معتقدم نویسنده مانند بوکسور و فوتبالیست و … یک دوره ای دارد و تمام می شود و دوره من تمام شده و دیگر نمی خواهم بنویسم. اگر بتوانم.
وی با اشاره به لزوم بهاء دادن به هنرمندان اظهار کرد: می توانیم از موسیقی ایران حرف بزنیم و از بنان نگوییم و می توانیم از شعر مدرن حرف زد و از نیما چیزی نگفت؟
این نویسنده بیان کرد: چرا سوزن و نخ برداشته و دنبال پارگی می گردیم؟ چشم ها را باید شست. هر کس عیبی دارد و به جز معصومان علیهم السلام، هیچ کس معصوم نیست. باید خدمات و کارهای ماندگار را روی ترازو بگذاریم.
وی افزود: نمی شود هنرمند را زیر خاک پهنان کرد. هنرمند مانند آب است و هیچ کس نمی تواند آب را پنهان کرد و آب اگر به آسمان برود به صورت باران می آید و اگر در زمین برود، چشمه می شود و هیچ وقت گم نمی شود.