کمک‌های مردمی به زلزله‌زدگان کوهبنانی کجا رفتند؟
تقریباً یک نفر هم از مردم نیست که از اقدامات انجام شده پس از زلزله 5.2 ریشتری 30 آذر کوهبنان راضی باشد. این نارضایتی در روستای جور با 1600 نفر جمعیت که دو کیلومتر با شهر کوهبنان فاصله دارد و مرکز اصلی زلزله بوده، بیشتر است.
مردم می‌گویند به‌جز چادر، پیک‌نیک و چراغ‌نفتی چیزی به ما ندادند، درحالی‌که هر روز در خبرها از کمک‌های خیران و نهادهای مختلف می‌شنویم.
آن‌ها می‌پرسند که «این کمک‌ها کجا رفتند؟ می‌گویند کانکس توزیع شده، اما اکثر مردم هنوز در چادر می‌خوابند. به دست ما نه غذایی رسیده نه پوشاکی، نه پتو دادند نه بخاری. وقتی این اقلام به دست ما نرسیده، پس به دست چه کسانی رسیده؟» در این میان اکثر مردم شورای اسلامی روستا را مقصر می‌دانند و می‌گویند «آن‌ها به آشناها و نورچشمی‌های خود کمک کردند.»
از شورا کمک نگرفتند
اکبری نژاد، رییس شورای اسلامی روستای جور اما در واکنش به این گفته‌های مردم می‌گوید که اصلاً برای کمک‌رسانی از ما کمک نگرفتند. نه هلال‌احمر و نه قرارگاه امام رضایی‌ها.
به گفته او از سوی هلال‌احمر چادر، پیک‌نیک، چراغ‌نفتی و پلاستیک توزیع شده که اعضای شورا در این کمک‌رسانی نقشی نداشتند.
وی اضافه می‌کند که دیگر اقلام هم اغلب از سوی خیران و قرارگاه امام رضایی‌ها میان مردم توزیع شد و اصلاً پتو و یا کمک دیگری به دست ما داده نشد که بخواهیم به آشنایان خود بدهیم.
جواد محمدحسنی، دیگر عضو شورای اسلامی روستای جور در این زمینه می‌گوید که یک بسته خوراکی و یک بسته پوشاکی از سوی هلال‌احمر و برخی خیران در روزهای اول به ما داده شد که بین همه اهالی روستا توزیع کردیم. از هرکس که می‌خواهید بپرسید، کسی نیست که این اقلام را از شورا نگرفته باشد، اما پتو به ما داده نشد.
وی اضافه می‌کند که برخی مردم از توزیع بخاری خبر می‌دهند و می‌گویند با چشم خود ماشینی که بخاری‌ها را به جور آورد دیدیم، اما اصلاً بخاری به دست ما ندادند، درحالی‌که شاید خیران چند بخاری را به انتخاب خود بین مردم توزیع کردند.این در حالی بود که ما همان شب اول زلزله 112 خانوار را که می‌دانستیم وضع بدی دارند، مشخص کردیم اما خیلی از ما کمک نگرفتند.
چادرها سر از دیگر شهرها درآوردند
پدرام رجب‌زاده، بخشدار مرکزی کوهبنان می‌گوید متأسفانه در زلزله اخیر به شورا و دولت ظلم شد چرا که بی‌نظمی در توزیع اقلام از سوی برخی نهادهای غیردولتی به‌پای ما نوشته شد.
او مثال می‌زند که شب زلزله 220 تخته چادر داشتیم، اما حاضر نشدند چادرها همان شب توزیع شود، ساعت 10 صبح بعد از زلزله اقدام به توزیع چادر کردند و تقریباً به همه خانوارها، حتی آن‌هایی که ساکن کوهبنان و یا جور نبودند و بعد از زلزله به آنجا آمده بودند، چادر داده شد. مثلاً روستای جور 474 خانوار ثابت و در تابستان‌ها 490 خانوار دارد اما 524 تخته چادر توزیع شد. بعد از آن دیدیم که چادرها سر از استان مجاور درآوردند و یا در جاده کرمان برخی را با چند چادر اهدایی گرفتند، درحالی‌که اگر همان شب اول به شورا اعتماد می‌کردند به کسانی که بیشتر نیازمند بودند، زودتر چادر می‌رسید.
کمک 800 میلیون تومانی کجا رفت؟
چندی پیش بود که از سوی ماشاالله زنگی‌آبادی، پیمانکار مشهور کرمانی عنوان شد که 800 میلیون تومان برای ساخت کانکس ویژه زلزله‌زدگان کوهبنان اهدا می‌شود.
به گفته بخشدار مرکزی کوهبنان از این کمک اما تاکنون خبری نیست، چرا که این کمک به‌جای بدهی‌های شهرداری به زنگی‌آبادی بوده است و به قول این پیمانکار «استانداری، شهرداری و شورای شهر کرمان، امانت‌دار این هدیه زنگی‌آبادی به زلزله‌زدگان هستند تا آن را به دست صاحبانش برسانند.»
هدیه‌ای که تاکنون به زلزله‌زدگان نرسیده، اما توقع مردم بالا رفته است.
توزیع لباس کهنه و خشم مردم
از دیگر مواردی که باعث بدبینی مردم به روند کمک‌رسانی شده، توزیع لباس دست‌دوم از سوی نهادی غیردولتی در بین مردم بود.
یکی از اهالی روستای جور می‌گوید «ما پس از زلزله اگر بی‌خانه هم شده باشیم، بی‌عزت که نشدیم. چرا به ما لباس کهنه دادند؟»
رجب‌زاده، بخشدار مرکزی کوهبنان هم می‌گوید متأسفانه دیگر نهادها برای کمک کردن اصلاً از ما نظر نمی‌پرسند. در توزیع لباس دست‌دوم هم همین اتفاق افتاد.
به برخی مرغ دادند، به برخی پنیر
نمونه دیگری از مواردی که باعث نارضایتی مردم شده، نحوه توزیع غذا بین زلزله‌زدگان است.
مردی 50 ساله از اهالی روستای جور می‌گوید که «یک روز خواستند که به مردم غذا دهند. بالای روستا مرغ دادند و به اهالی پایین روستا پنیر. مگر مردم با هم فرق دارند؟»
در کوهبنان هم ازاین‌دست موارد زیاد است. زن جوانی که در خیابان آیت‌الله طالقانی در چادر زندگی می‌کند می‌گوید بعضی شب‌ها برای توزیع غذا می‌آیند اما به دو یا سه چادر اول غذا می‌دهند و به دیگر چادرها چیزی نمی‌رسد.
در این میان مسوولان دولتی با توزیع غذا مخالف هستند و می‌گویند از نهادهایی که بین مردم غذا توزیع می‌کنند خواسته‌ایم که پول همین غذاها را برای خانه‌سازی هزینه کنند، چرا که وضعیت کوهبنان مثل کرمانشاه نیست که مردم از غذا درست کردن ناتوان باشند و بیشتر آن‌ها به خانه نیاز دارند تا غذا.
در شرایطی که تاکنون چه از سوی دولت و چه از سوی خیران و نهادهای نظامی و غیردولتی کمک‌های چشمگیری به زلزله‌زدگان شده اما موازی‌کاری بین دستگاه‌های دولتی و غیردولتی، نبود هماهنگی بین آن‌ها و بی‌نظمی باعث شده نه‌تنها مردم پس از زلزله احساس تنهایی کنند که فکر کنند کمک‌ها به کسانی رسیده که بین مسوولان آشنا داشتند و همین امر موجب نارضایتی گسترده در کوهبنان و جور شده است./ پیام ما
عکس‌های یاسر خدیشی از کوهبنان و جور 40 روز پس از زلزله را ببینید: