پاسخ دقیقی برای این پرسش وجود ندارد. برای کل کشور هم نمیشود یک عدد را به عنوان خط فقر درنظر گرفت. به تازگی مرکز پژوهشهای مجلس در گزارشی اعلام کرد نرخ فقر در ایران طی یک دهه از ۱۹ درصد به بیش از سی درصد افزایش یافته است .
افزایش فقر حالا به یکی از مهمترین معضلات اقتصادی و اجتماعی ایران تبدیل شده است.
رشد صفر درصدی اقتصاد ایران در دهه نود و تشدید وضعیت بحرانی تورم از سال ۱۳۹۷ به این سو در گسترش فقر در ایران بسیار موثر بوده است.
فقیرتر شدن طبقه متوسط و افزایش تعداد فقرا امری است نگرانی کننده.
حالا مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی نیز در گزارشی مبسوط بر این نگرانی صحه گذاشته و گسترش فقر و افزایش شمار فقیران را مورد تایید قرار داده است.
در این گزارش تاکید شده است: شکاف فقر که فاصله فقرا تا خط فقر را اندازهگیری میکند؛ در سالهای ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ به بالاترین مقدار خود یعنی ۲۷ درصد رسیده است .
بررسی مصارف خانوار در سالهای گذشته نیز کاهش در رفاه خانوار را تایید میکند. نگاهی به مصرف خوراک خانوار سه اتفاق به طور همزمان را نشان میدهد؛ اول افزایش سهم خوراک از کل هزینههای خانوار، دوم کاهش کل خورک خانوار یعنی کاهش کالری دریافتی و سوم کاهش کیفیت کالری دریافتی خانوار.
نکته مهم اینجاست که بررسیها نشان میدهد همزمان با افزایش شکاف فقر، فاصله خانوارهای بالای خط فقر نیز با خط فقر در طول زمان کمتر شده است. این وضعیت البته به معنای خطر قرارگیری خانوارها در طبقه فقیر با تکانههای اقتصادی است.
بر اساس این گزارش در سال ۱۴۰۰ خط فقر سرانه متوسط کشوری با رشد ۵۰ درصدی نسبت به سال ۱۳۹۹، به میزان یک میلیون و هفتصد هزار تومان رسید. بر این اسا خط فقر متوسط کشوری در سال ۱۴۰۰ برای خانوار چهارنفره در حدود چهارمیلیون و پانصد هزار تومان بوده است.
البته برآورد میشود این عدد در شهریور ۱۴۰۱ به هفت میلیون و پانصد هزار تومان رسیده باشد.
عددی که حتما امروز و در خرداد ماه ۱۴۰۲ حداقل ۵۰ درصد رشد کرده است. بر اساس این گزارش در سال ۱۴۰۰ در حدود ۲۵.۶ میلیون نفر در ایران زیر خط فقر بودند. تداوم تورم بالا در سال ۱۴۰۱ و افزایش شدید قیمت مواد غذایی در کنار پیشبینی تورم بالا در سال جاری احتمالا میتواند به گسترش فقر بیانجامد.