یادداشتی از نجمه سعیدی روزنامه نگار.
چهار سال از جهانی شدن کویر لوت می گذرد.
پهنه ی جادوی ای که محال است، زیر آسمانش نفس کشیده باشی و برای همیشه در گنجینه خاطراتت نماند.
کویر به آسمانش مشهور است.
شب را که در کویر بگذرانی، آسمان لبریز از ستاره اش، تو را سحر می کند.
انگار آسمان به تو نزدیک تر از همیشه است و می توانی دستت را دراز و ستاره ای را از آن خود کنی.
پهنه ی آسمانی که بسیاری را چنان اسیر خود می کند که شبانه به دل کویر می زنند تا از حظ این بی کران پر ستاره لبریز شوند.
درست وقتی که به آن آسمان خیره ای و زیر پاهایت شن های جهانی شده این اثر را حس می کنی، کویر از آن تو می شود.
اهل کرمان که باشی با هر بار شنیدن اسم کویر لوت در هر رسانه ای ذوق می کنی و ذوق می کنی از کرمانی بودنت.
اما کویر لوت جادویی تر هم شده.
حدود دو سال است باران دریاچه ای را به سینه کویر بخشیده و بر جاذبه های کم نظیر آن افزوده است.
این روزها خبر جدیدی از دریاچه کویر لوت به گوش میرسد.
دریاچه ای که میراث فرهنگی در تلاش است که در فهرست تالابهای کشور ثبت شود.
دریاچه ای که تناقض وجودی اش با کویر، جمعیت زیادی از گردشگران را به دل کویر می کشاند.
کویر لوت لایق عاشقی است، بی دریاچه یا با دریاچه، کرمانی ها هم عاشقی با کویر را بلدند.