پرخوری چطور به یک عادت تبدیل میشه؟

واقعا پرخوری یک عادته؟

عادت‌ها در واقع یک جور مسیر میانبر در مغز هستند که سبب می‌شوند برخی کارها را به صورت اتوماتیک انجام دهیم. مثلا وقتی سوار خودرو می‌شویم، کمربند ایمنی را می‌بندیم.

حالا مشخص شده پرخوری هم احتمالا نوعی عادت است و به همین دلیل است که نمی‌توانیم به راحتی دست از آن برداریم.

پژوهشگران استنفورد متوجه شده‌اند که ارتباطات عصبی در مغز افرادی که به اختلالات پرخوری دچار هستند، با دیگران متفاوت است و چیدمان آنها به‌گونه‌ای است که حکایت از وجود یک عادت دارد.

این افراد در مدت زمان کوتاه حجم زیادی غذا می‌خورند و مشخص شده هر چقدر این تفاوت شبکه عصبی بیشتر باشد، میزان پرخوری نیز بیشتر خواهد بود.

عادات یک شبه ایجاد نمی‌شوند. یکی از پژوهشگران می‌گوید ممکن است در ابتدا، این کار برای رسیدن به یک هدف شروع شده باشد. اما آنقدر تکرار شده که به عادت تبدیل شده و دیگر به عواقبش فکر نمی‌کنیم.

این سبب می‌شود ارتباط بین نورون‌های مغز به‌گونه‌ای تغییر کند که تکرار آن تسهیل شود.

افراد مبتلا به اختلال پرخوری پس از مواجهه با یک محرک خارجی مانند بوی غذا یا یک محرک درونی مانند احساس ناراحتی و خستگی، پرخوری را شروع می‌کنند.