به بهانه حضور ورزشكاران ايرانى در تيم هاى ملى غير ايرانى | [فرار بدنها]

کاروان ورزشی ایران در این دوره از بازیهای المپیک نتایج چندان موفقیت آمیزی را بدست نیاورد و یا حداقل نسبت به المپیک لندن نتایج جالب توجهی نگرفت. کاروان ورزشی ایران که در المپیک لندن با دریافت ۱۲مدال : ۴طلا، ۵ نقره و ۳ برنز در رده ۱۷ جهان ایستاد. در بازیهای اخیر فقط موفق به دریافت ۸مدال: ۳ طلا، یک نقره و ۴ برنز شد و در فاصله معناداری نسبت به دوره قبل در رده ۲۵ جهان قرار گرفت که شاید اگر همه ورزشکاران ایرانی حاضر در ریو برای ایران به میدان می رفتند شرایط متفاوت بود. ایرانیان حاضر در کاروان ورزشی سایر کشورها در ریو عبارتند از :

رضا مهماندوست

«مهماندوست» بهترین سرمربی دنیا در سال ۲۰۱۱ که افتخاراتی چون مدال طلاي «هادي ساعي» در ۲۰۰۸ المپيك پكن، اولین قهرمانی در رقابتهای جهانی ۲۰۱۱ كره، نايب قهرماني جهان در سال ۲۰۱۰، يك دوره قهرماني و يك عنوان نايب قهرماني رقابت‌هاي جام جهاني و دو دوره مقام قهرماني آسيا را براي ايران در کارنامه دارد. پس از از کنار گذاشته شدن از تیم ملی راهی کشورهای جنوب شرق آسیا شد و اکنون سر مربی تیم ملی آذربایجان است. این مربی ایرانی پس از حضور موفق در المپیک ریو بالاترین و مهمترین  نشان کشور آذربایجان را دریافت کرد. این نشان به همراه ۲۰۰ هزار دلار پاداش نقدی توسط «علی اف» رئیس جمهور آذربایجان به وی اعطا شد. «مهماندوست» اخیرا در نامه ای به انتقادات رئیس فدراسیون تکواندو پاسخ داده و نوشته است: «فدراسیون در آستانه بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن، اینجانب را فقط به دلیل مطالبه حداقل حق و حقوقی که کمیته ملی المپیک برای فرزند بیمارم در نظر گرفته بود نه تنها پرداخت نکرد بلکه اخراجم کرد».

راحله آسمانی

«آسمانی» اولین زن ایرانی است که در رشته تکواندو توانست به فینال بازیهای آسیایی برسد. وی کارش را سال ۷۹ از باشگاه کیان پور کرج آغاز و حاصل حضور ۵ ساله اش در تیم ملی ایران کسب مدال نقره بازی‌های آسیایی ۲۰۱۰ گوانگجو، طلای تورنمنت منچستر انگلستان در همان سال، طلای جام فجر در اسفند ۸۹ و چندین مقام قهرمانی کشور بود. از دلایل پناهندگی آسمانی اطلاع دقیقی در دست نیست . اما بی توجهی و خلف وعده مسئولین در این زمینه شاید در مهاجرت راحله بی تاثیر نبوده است، به نحوی که  پس از کسب مدال ارزشمند نقره بازیهای گوانجو طبق وعده های فدراسیون قرار بود یک باب خانه به وی اهداء شود اما چنین نشد و فقط به طلایی های گوانجو، آن هم با شرط متاهل بودن خانه تعلق گرفت. آسمانی پس از مهاجرت به بلژیک مدال طلای مسابقات آزاد ۲۰۱۳ آلمان، مدال برنز مسابقات آزاد بلژیک و مدال طلای مسابقات مستر هلند را کسب کرد. نهایتا در ریو شاهد حضور آسمانی در کاروان ورزشی بلژیک بودیم که البته در این بازیها موفق به کسب مدال نشد.

صباح شریعتی

«شریعتی» اهل سنندج است و از نوجوانی کشتی را آغاز کرده، چند بار به تیم ملی دعوت شد، اما به گفته خودش هربار با وجودی که نفر برتر تیم بود خط خورده و نهایتا برای پیگیری رویاهایش مجبور میشود به آذربایجان برود. وی سه سال پیش به آذربایجان رفت و در تورنمنت آذربایجان مقابل برترین کشتی‌گیران جهان به پیروزی رسیده و قهرمان شد. سپس در مسابقه‌های اروپایی هم مدال نقره گرفت. او سیر صعودی خود را ادامه داد و با شایستگی به مدال برنز المپیک رسید.

سامان طهماسبی

«طهماسبی» اولین مدال تاریخ کشتی فرنگی ایران در وزن سنگین را در سال ۲۰۰۶ بر گردن آویخت. در سال ۲۰۰۷ نیز دومین مدال جهانی را دریافت کرد، اما پس از المپیک پکن  سامان پایش را عمل می کند و دچار افت شدیدی می شود. او که دارنده دو مدال جهانی بوده، مورد بی مهری مسئولین واقع شده و کسی سراغی از او نمی گیرد. طهماسبی شرایط خوبی نداشته است، هیچ کدام از وعده هایی که به او داده شده بود، عملی نشده. او که یک قهرمان ملی به حساب می آمد، از طرف مسئولین حمایت نشد و حتی شغلی هم نداشت. در این وضعیت تصمیم گرفت به پیشنهادهایی که به وی می شد، پاسخ مثبت دهد. سامان سومین مدال جهانی اش را در مسابقات جهانی کشتی فرنگی در سال ۲۰۱۳ به گردن آویخت، اما این بار برای کشور آذربایجان. آری طهماسبی نیز پس از بی مهری ها در وطن، تابعیت آذربایجان را پذیرفت. طهماسبی از سال ۲۰۱۰ برای آذریها روی تشک رفت. او در مجموع ۲ مدال نقره و ۳ نشان برنز جهان را کسب کرده است. که یک مدال نقره و یک برنز برای ایران و مابقی برای آذربایجان بوده است . وی در المپیک ریو با کاروان ورزشی کشور آذربایجان به میدان رفت و در مرحله ای از مسابقات ریو  مقابل  حبیب اخلاقی از ایران قرار گرفت و با نتیجه ۳بر ۲ باخت.

میلاد بیگی

«بیگی» که زمان حضورش در ایران در اردوهای تیم ملی حضور داشت، در دی ماه ۱۳۹۳ با موفقیت در مرحله دوم مسابقات انتخابی وزن ۸۰- کیلوگرم و برای شرکت در مسابقات جهانی روسیه به تیم ملی تکواندو بزرگسالان ایران راه یافت. «بیژن مقانلو» سرمربی  وقت تیم ملی مردان اعلام كرد که بیگی به دلیل آسیب‌دیدگی از اردوی تیم ملی انصراف داده است. با گذشت مدتی از این اتفاق مشخص شد این انصراف ناگهانی دلیل دیگری داشته است، بیگی كه در اردوهای تیم ملی نیز كادرفنی و مسئولان فدراسیون را به رفتن به کشور دیگر تهدید كرده بود، با عملی كردن این تصمیم خود تبعه جمهوری آذربايجان شد. او برای کشور آذربایجان مدال نقره مسابقات آزاد اوکراین و طلای بازیهای اروپایی باکو را کسب کرد. در المپیک ریو در  مرحله ی یک چهارم پایانی «میلاد بیگی »مقابل «مهدی خدابخشی» نماینده ایران قرار گرفت و موفق به پیروزی در این مسابقه شد .او در المپیک ریو موفق به کسب مدال برنز برای آذربایجان شد.

شاهین نصیری نیا

«نصیری نیا» در مسابقات جهانی ۱۹۹۹توانست به سلطه پیروس دیماس قهرمان سه دوره المپیک  پایان دهد و نخستین طلای ایران را بعد از ۳۲سال کسب کند. وزنه‌بردار سابق تیم‌ملی کشورمان که در سال‌های اخیر به‌ عنوان یکی از منتقدان همیشگی فدراسیون ایران مطرح بوده،هدایت تیم وزنه برداری زنان آمریکا را در المپیک ریو به عهده داشت.

حسن رنگرز

 «رنگرز» سرپرست تیم ملی کشتی فرنگی که مدال‌های طلا و برنز قهرمانی جهان را در کارنامه دارد و سابقه هدایت تیم ملی کشتی فرنگی جوانان کشورمان را نیز در کارنامه دارد، بیش از یک سال است بعنوان مدیر فنی و سرمربی تیم کشتی فرنگی مراکش مشغول به کار است، با دو فرنگی کار و یک آزادکار مراکشی در دهکده بازی های المپیک ۲۰۱۶ حضور داشت.  لازم به ذکر است که وی  از طریق فدراسیون ایران برای پیشرفت کشتی مراکش به این کشور اعزام شده است.

جمشید خیر آبادی

«خیر آبادی» پس از کسب قهرمانی در المپیک لندن توسط تیم کشتی فرنگی مراسمی جهت تقدیر از مربیان کشتی فرنگی برگزار شد که در حد و اندازه این افتخارآفرینان نبود. بعد از این ماجرا و اتفاقات مشابه، تعدادی از مربیان تصمیم به کوچ گرفتند، خیر آبادی هم از آن جمله بود که راهی آذربایجان شد. وی در مصاحبه ای شرایطش در آذربایجان را عالی توصیف میکند و می گوید که مبلغ قراردادش در حد مربیان  فوتبال درجه اول جهان است. البته  خیر آبادی پس از المپیک ریو قراردادش با آذربایجان به پایان رسید.

 افسون روشن ضمیر

«روشن ضمیر» اهل بابل است، سال ۶۳ به همراه خانواده اش ایران را ترک کرد. وی در مسابقات جهانی ۱۹۸۹ در مارتینی سوئیس موفق به کسب مدال برنز برای آمریکا شد. سپس در سال ۱۹۹۰ در مسابقات جهانی مدال نقره گرفت. تیم ملی زنان آمریکا سال ۲۰۱۴ در تاشکند با مربیگری روشن ضمیر به عنوان سوم جهان رسید. در المپیک ریو، «هلن مورالس» کشتی گیر آمریکایی به مربیگری افسون روشن ضمیر توانست اولین مدال طلای المپیک را در تاریخ کشتی زنان برای آمریکا به دست آورد.

البته تقریبا تمام این ورزشکاران پس از کسب موفقیت برای یک کشور دیگر از این گفتند که آرزوی قلبیشان پیروزی زیر پرچم ایران بوده است، امیدواریم مدیران کشور در سطوح مختلف قدر نخبگان تحصیلی و ورزشی و بطور کلی سرمایه انسانی کشور را بدانند که شاهد از دست دادن آنها در زمینه های مختلف نباشیم.