امروز ۱۰ اردیبهشت ماه سالروز درگذشت صدیقه سامینژاد است و به همین مناسبت قصد داریم به زندگی این بانوی صحنه سینما بپردازیم.
۳ تیر ماه ۱۲۹۵ در شهر بم، کرمان اولین بازیگر زن نخستین فیلم ناطق سینمای ایران متولد شد.
صدیقه سامینژاد تحصیلات خود را تا سیکل ادامه داد و به شغل پرستاری مشغول بود.
در سال ۱۳۰۸ با دماوندی، کارمند استودیوی «امپریال فیلم» بمبئی ازدواج کرد و راهی هندوستان شد، مهاجرتی که ۱۸ سال طول کشید.
سال ۱۳۱۲ عبدالحسین سپنتا با نگارش فیلمنامهای با عنوان «دختر لر» در صدد ساخت نخستین فیلم ناطق ایرانی بود که کارگردانی آن را اردشیر ایرانی برعهده گرفته بود.
یکی از مهمترین مشکلات سازندگان دختر لر، یافتن بازیگر زن مناسب برای نقش گلنار بود که جست و جوهایشان به نتیجه نرسید و سرانجام همسر دماوندی به کمکشان آمد و تصمیم به بازی در این فیلم گرفت.
تصمیمی که حال و آینده زندگیاش را به شدت تحت تاثیر قرار داد.
به دلیل استقبال گستردهای که از دختر لر شد، روحانگیز سال ۱۳۱۳ در فیلم «شیرین و فرهاد» نیز به ایفای نقش پرداخت.
سامینژاد بعدها مقابل دوربین فیلم «سینمای ایران: از مشروطیت تا سپنتا» ساخته محمد تهامینژاد از گذشته، چگونگی ورودش به سینما و رنجهایش گفت: «به خاطر ناراحتیهایی که در موقع فیلمبرداری و بعد از آن چه از طرف فامیل، خانواده و از طرف مردم کشیدم، هرگز راضی نشدم در فیلم دیگری بازی کنم … هر موقع که از در شرکت میآمدیم بیرون، مجبور بودیم سه نفر مستحفظ داشته باشیم، یک شوفر و دو نفر کمک شوفر که شیشه پرت نکنند. هر جایی هم که میرفتیم باید یه چیزی سرمون میانداختیم تا کسی ما رو نشناسد…»
چندی پس از بازی در فیلم دختر لر صدیقه ملقب به روحانگیز از همسر اولش دماوندی جدا شد و بعدها با نصرتالله محتشم (بازیگر و دوبلور) پیمان زناشویی بست، اما ازدواج دوم و حتی ازدواج سومش نیز نا فرجام ماند.
او فرزندی نداشت و سی سال آخر عمرش را در انزوا و افسردگی سپری کرد.
عصر روز ۱۰ اردیبهشت ۱۳۷۶ سامینژاد در منزل مسکونیاش واقع در خیابان پاسداران تهران، در سن ۸۱ سالگی درگذشت و پیکرش در قطعه ۳۶ ردیف ۴۴ شماره ۴۱ بهشت زهرا به خاک سپرده شد.