مهران متین: موسیقی را نباید مرزبندی کرد؛ زیبایی هنر در بی‌قانونی آن است

به گزارش کرمان‌نو، مهران متین، آهنگساز جوان سیرجانی، با قطعهٔ «امید و محبت» که با همکاری «ادی کنزو» هنرمند اوگاندایی‌تبار ساخته شده، در بخش «بهترین موسیقی در سبک آفریقایی» نامزد دریافت جایزه معتبر گرَمی در سال ۲۰۲۶ شد.

این هنرمند دهه‌هفتادی اهل سیرجان، نخستین هنرمند از جنوب کشور است که به چنین جایگاهی در موسیقی جهان دست می‌یابد.

متین در گفت‌وگو با خبرنگار کرمان‌نو، با ابراز خوشحالی از این موفقیت گفت: واقعاً افتخار بزرگی برای من است؛ به‌ویژه به‌عنوان یک هنرمند ایرانی و کرمانی. کمتر پیش آمده از استان ما چنین اتفاقی رقم بخورد. همیشه اسم جایزه گرمی برایم یک رؤیا بود، اما حالا که نامزدی‌اش را تجربه می‌کنم، حس خیلی عجیبی دارم. خوشحالم که باز هم هنرمندان کرمان توانستند دیده شوند.

او درباره روند همکاری خود با ادی کنزو توضیح داد: ما از طریق یک لیبل لهستانی با هم آشنا شدیم. این همکاری از آنجا شکل گرفت که آقای کنزو همواره علاقه‌مند بود با هنرمندان کشورهای دیگر کار کند. من هم همیشه دوست داشتم موسیقی ایرانی، چه پاپ، چه سنتی و اصیل را با موسیقی جهانی ترکیب کنم. در این پروژه سعی کردیم تلفیقی از موسیقی ایرانی، آفریقایی، فلامنکو و حتی المان‌های موسیقی کلاسیک غربی بسازیم.

این آهنگساز درباره ویژگی‌های قطعه «امید و محبت» گفت: چون شاخه‌ای که در آن شرکت کردیم مربوط به موسیقی آفریقایی است، بخش عمده‌ای از المنت‌ها و سازها مثل درام‌ها و گیتار آفریقایی هستند. بااین‌حال اگر گوش دهید، رگه‌هایی از موسیقی ایرانی و فلامنکو هم در آن شنیده می‌شود. قطعه حال‌و‌هوایی مثبت دارد و پیامش امید و دوستی بین فرهنگ‌هاست.

متین درباره تلفیق موسیقی ایرانی با موسیقی آفریقایی افزود: ترکیب دو هویت موسیقایی همیشه چالش دارد، اما باور دارم وقتی موسیقی ایرانی با موسیقی تونال غربی یا سبک‌های جهانی ترکیب شود، صدای بسیار زیبایی خلق می‌کند. در این کار هم با وجود سختی‌هایی مثل تنظیم و میکس وکال آقای کنزو، نتیجه بسیار رضایت‌بخش بود.

او درباره مسیر هنری خود گفت: شروع من با موسیقی الکترونیک غربی بود و بعدها به سمت تلفیق با سبک‌های مختلف رفتم. از سال ۲۰۲۲ بیشتر با دوستانی از کشورهای دیگر مثل یونان و هلند همکاری داشتم و همین باعث شد به سمت موسیقی آفریقایی و لاتین کشیده شوم. الان علاقه‌ام به موسیقی لاتین هم زیاد است، چون ریتم و انرژی بالایی دارد.

متین که از بازخوردهای مثبت مخاطبان ایرانی هم خوشحال است، گفت: برایم جالب بود که بازخوردهای خوبی از ایران گرفتم. فکر می‌کردم شاید این سبک کمتر در ایران شنیده شود، اما مردم با انرژی مثبت و کامنت‌های قشنگشان واقعاً خوشحال و دلگرمم کردند.

او درباره شناخته‌نشدن کافی موسیقی ایرانی در سطح جهانی اظهار داشت: به نظرم مهم‌ترین مسئله، نبود بودجه و حمایت پژوهشی است. اگر به محققان و هنرمندان بودجه بدهیم تا درباره موسیقی ایران تحقیق کنند و مقاله‌هایشان را در مجلات جهانی منتشر کنند، دنیا بیشتر با موسیقی ما آشنا می‌شود. خیلی از سازهای جهانی مثل سنتور و کمانچه ریشه در موسیقی ایران دارند، اما کسی نمی‌داند. باید این آگاهی را از طریق رسانه‌ها و نهادهای فرهنگی گسترش دهیم.

این هنرمند در پایان خطاب به نسل جوان موسیقی گفت: هیچ‌وقت موسیقی را مرزبندی نکنید. در هنر قانون مطلق وجود ندارد و همین بی‌مرزی زیبایی آن است. موسیقی سنتی، پاپ، غربی یا هر سبک دیگری می‌تواند با هم ترکیب شود. مهم این است که با تعصب به سبک‌ها نگاه نکنیم و موسیقی را از بالا ببینیم. توصیه من این است که جوان‌ها کمی آکادمیک‌تر به موسیقی نزدیک شوند؛ تئوری و سازشناسی بخوانند، و فقط “دلی” کار نکنند تا در مسیر طولانی موفق بمانند.