نوای مرغ جیرفتی

محمدعلی جوشایی می‌گوید: از شاخه تا برگ/ روزگاری است/ عمری است… من می‌گویم از دانش‌آموز دبیرستانی که در حال و هوای اول انقلاب به‌خاطر آوازخواندن از مدرسه اخراج شد تا مَردِ جوگندمی – مویِ موقری که از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نشان درجهٔ دوم هنری در موسیقی می‌گیرد روزگاری است، عمری است…

ماهی سیاه کوچولوی قصهٔ ما باید از جوی حقیری که به مرداب می‌ریخت، می‌کند می‌رفت در دریایی که خیلی هم دور نبود. هوشنگ رفته بود بندرعباس که بازی تقدیر، معاون هنرستان اهل فضلی را سر راهش بگذارد که وصلش کند به بزرگی چون استاد محمدرضا لطفی در تهران. هر چند وعده‌های استاد به پسر جوان جنوبی ما سراب شد. هوشنگ امتحانات سال آخر را که داد طبق قرار قبلی ساک مختصری بست و رفت تهران، غافل از این که استاد رحل اقامت به آلمان افکنده است.

او ولی جدی‌تر از آن بود که بخواهد برگردد. این بار استاد احمدرضا محسنی آهنگ‌ساز نامدار بود که دست هوشنگ بااستعداد ما را گرفت. استاد وقتی استعداد این جوان جنوبی را دید خصوصاً تبحری که در ترانه‌های فولکلور داشت از او خواست تا دو آهنگی که برای اجرای سیما بینا ساخته بود را با او اجرا کند. آهنگ‌هایی که با چند آهنگ دیگر در آلبوم “گل زیره” گرد آمدند و چنان گل کردند که در آن روزگار ۴۰۰ هزار از این کاست به فروش رسید.

موفقیت معمولاً راه سر راستی برای رسیدن ندارد. حکایت استاد لطفی این بار هم برای هوشنگ تکرار شد. تازه داشت دل از استاد شجریان می‌برد که کنسرت‌های اروپای استاد شجریان آغاز شد تا در محدودیت رسانه‌ای و ارتباطی آن دوران عملاً استاد شجریان هم از دسترس او خارج شود.

او دوره‌ای هم در محضر استاد علی‌اصغر بهاریِ بزرگ، ردیف‌های موسیقی را آموخت. در سال‌هایی که همایون فرزند استاد شجریان هم نزد استاد بهاری مشق کمانچه می‌کرد.

در زمان وزارت خاتمی در ارشاد، با گروه صبای استاد فرهادپور کنسرت‌های متعددی را در شهرهای مختلف اجرا کرد تا این که با استعفای خاتمی، گروه صبا از هم پاشید، ولی جوان جا افتادهٔ امروز آن‌قدر آموخته بود که دیگر وقتش بود برگردد به دیار خودش تا در دیار کریمان به گروه حافظ با سرپرستی استاد خلیل برهانی بپیوندد و کنسرت‌های متعددی را اجرا کنند.

دوره‌ای که با تلاطم‌های روحی و حرفه‌ای سختی گذشت که اگر حمایت و همراهی خاندان معظم توحیدی به‌خصوص استاد فؤاد توحیدی نبود هر آن امکان داشت راه او در موسیقی در نیمه‌راه بماند و نشود استاد کردستانی امروز.

در دورهٔ مدیرکلی سید جواد جعفری در کرمان به توصیهٔ او برای شناسایی استعدادهای شهری که چند سال پیش از مدرسه اخراجش کرده بودند به جیرفت می‌آید و با تعدادی از استعدادهای جوان، گروه مهرگان را تشکیل می‌دهند که آغازی بر موسیقی شناسنامه‌دار و اصولی در جنوب کرمان بود.

استاد کردستانی که حالا دیگر یکی از نام‌آوران موسیقی نواحی کشور است سال ۹۸ در جشنواره ملی موسیقی نواحی کشور با موضوع آفرینش‌های نو در موسیقی نواحی با آوای کمنزیل برگزیده کشوری شده و سال بعد نیز در جشنواره ملی موسیقی نواحی به‌عنوان یکی از ۷ چهره تأثیرگذار بر موسیقی نواحی کشور انتخاب شد.

امسال اما برای اولین‌بار در تاریخ آواز استان کرمان، از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گواهینامه درجه دوم هنری – معادل فوق‌لیسانس – دریافت کرد تا پاسخی باشد بر آن همه مشق و مرارت. تأکیدی باشد بر، از شاخه تا برگ، روزگاری است، عمری است…