یادداشتی از محمدعلی شهابی روزنامهنگار و تحلیلگر حوزهی سلامت و تامین اجتماعی.
در شهرستان رابُر در جنوب غربی کرمان هم مانند بسیاری از نقاط خوزستان و سیستان، آب نیست.
اینجا هر محله حداکثر شش ساعت آب دارد؛ نوبت ما از شش صبح تا ۱۲ ظهر است و گاهی هم تا ساعت ۱۴ ادامه دارد؛ البته در این شهرستان چون کوهستانی و ییلاقی است ، مردم نیاز به سرمایش ندارند.
به دلیل بارش بسیار کم برف در سال گذشته حتی آب کشاورزی و زراعی هم بشدت کاهش یافته است.
کاهش بارندگی باعث شده تا بسیاری از کشاورزان که کشت های سنتی دارند محصولاتشان خشک شوند.
قیمت علوفه و کاه هم بشدت افزایش یافته و عملا نگهداری دام گوشتی و گاو شیری برای مردم محلی و روستایی سخت شده است به طوری که بیشتر افراد، دام ها و گاوهای های خود را فروخته اند و گوشت و لبنیات محلی بشدت کاهش یافته است.
اگر شرایط اقلیمی همین طور ادامه یابد سال آینده بدترین سال آبی خواهد بود و بسیاری باغات گردو و درختان میوه سردسیری از بین خواهند رفت و در نتیجه شاهد مهاجرت گسترده از این شهرستان ییلاقی هم خواهیم بود.
بنده ایمان شهابی فرزند بالاجان یکی از دامداران با بیش از صدها دام و ده ها هکتار زمین کشاورزی که اشنایی نسبی با جناب محمد علی شهابی دارم و از کودکی او او را کاملا میشناسم حرفی جز حقیقت از زبان وی از وی نشنیده ام و قسم میخورم امسال در اثر این خشک سالی فقط تعداد سه عدد گوسفند برای اینجانب و تعداد هشت من زمین برای اینجانب باقی مانده و همه ی دارایی و سرمایه خود را که پدرم ذره به ذره با کارکردن در اداره ی تامین اجتماعی آن را جمع کرده بود بنده به دلیل خشک سالی از دست داده ام و مسئولین هیچ گونه کمک مالی در این راستا و حمایتی از اینجانب و برادرم که تحصیلات عالیه دارد نکرده اند…..
لذا ظمن تشکر از نویسنده ی این مطلب خواهشمندم به وضع روستای دیوران و بخش جدا از شهرستان رابر که معروف به نام جزیره تات ها میباشد رسیدگی و اقای شهابی را با بودجه ای نه چندان در خور کشاورزانی همچون اینجانب راهی این بخش نمایید باتشکر ایمان شهابی رابری فرزند بالاجان شهابی
ماشالا عاموم از کدوم نهاد بودجه میخای اقای ایمان بالاجان؟