تحصیل آنلاین در نزدیکی دره| جان دانش‌آموزان روستای تلخه‌چار به لب رسید
دانش آموزان و معلمان روستایی وعشایر همواره با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند مشکلاتی که تا قبل از شیوع ویروس کرونا هرکدام‌شان سنگ بزرگی بودند وحالا تبدیل به باری مضاعف بردوش معلمان شدند.
هرچند که نظام تعلیم و تربیت کشورمان چندی پس از شیوع ویروس کرونا با ورود به فضای مجازی سعی کرد تا آموزش همواره پابرجا بماند غافل از اینکه این مسئله خود شروع قصه پر غصه دانش‌آموزان و چالش‌های فراوان برای معلمان بود. فارغ از مشکلاتی که بیشتر خانواده ها برای فراهم کردن ابزار الکترونیک و اینترنت و… برای کودکانشان با آن روبه رو شدند؛ تنها یک قشر خاص یعنی جامعه روستایی و عشایر بودند که در سایه محرومیت‌ها ماندند و این بار ما شاهد مجاهدت‌هایی درعرصه آموزشی کشور بودیم. ایثارگری‌های کم‌نظیر معلمان در دورترین و صعب‌العبورترین نقاط استان؛ مناطقی که علاوه بر دیگر امکانات از زیر ساخت‌های فضای مجازی نیز بهره‌مند نیستند.
جان محصلان تلخه‌چار به لب رسیده است
صدای محصلان روستای تلخه‌چار بافت و روستاهای اطرافش درآمده انگار نبود اینترنت فرزندان اهالی روستاهای این منطقه را مجبور کرده تا به کوه بزنند و در دره‌ها و مناطقه صعب‌العبور دنبال اینترنت بگردند ولی شرایط جوی زمستانی نیز قوزبالاقوزی برای این دانش‌آموزان و دانشجویان شده است. جمعی از دانش‌آموزان روستای تلخه‌چار بافت در تماس با«کرمان نو» از نبود دکل مخابرات در این روستا و دیگر روستاهای مجاور خبر دادند.این دانش‌آموزان اظهار داشتند: از زمانی که کرونا شروع شد و مجبور به ادامه تحصیل به روش آنلاین شدیم نقطه‌ای را پیدا کردیم که بتوانیم به شبکه‌های مجازی متصل شویم و اینترنت داشته باشیم. متاسفانه تنها در فاصله چهارپنج کیلومتری روستا و در نزدیکی یک دره اینترنت وجود داشت و در همانجا اقدام به ساخت یک کپر کردیم تا بتوانیم درس بخوانیم. متاسفانه با ریزش برف و باران در این منطقه این کلبه نیز خراب شد و این در شرایطی است که وقتی داخل آن بودیم هر لحظه احتمال حمله گرگ و دیگر حیوانات درنده را می‌دادیم چون دور از آبادی است.آنها ادامه دادند: واقعا دیگر مانده‌ایم به چه شکل درس بخوانیم، هوا هم انقدر سرد می‌شود که نمی‌شود تحمل کرد حتی آتش درست کردن هم جواب نمی‌دهد جان‌مان به لب‌مان رسیده است.
مسوولان فقط وعده می‌دهند
ملک‌لوزاده دهیار روستای تلخه‌چار نیز در گفت‌وگو با «کرمان نو»گفت: تعداد دانش‌آموزان و دانشجوهای روستای ما از 20-30 نفر بیشتر است اما برای دستیابی به اینترنت مجبور هستند مسافت چندکیلومتری را بروند.
وی افزود: این بچه‌ها اقدام به ساخت که کپر در نزدیکی یک دره کرده‌اند آن هم در مسیری که حیوانات درنده زیادی وجود دارد. تنها روستای ما دارای این مشکل نیست، بلکه روستاهای مجاور نیز این مشکل را دارند با راه‌اندازی دکل شاید مشکل حدود هزار نفر در این منطقه حل شود.
دهیار تلخه‌چار ادامه داد: مشکل را به مسوولان از جمله نماینده و فرماندار اطلاع دادیم و بارها تقاضای کمک کردیم اما فقط وعده می‌دهند و عملی در کار نیست. به فضای مجازی نیز پناه بردیم و اقدام به انتشار عکس‌هایی از شرایط درس خوانده بچه‌های روستایمان را در فضای مجازی منتشر کردم شاید کمکی شود اما متاسفانه اتفاقی نیفتاد.
پاس‌کاری‌های مسوولان
زنداقطاعی فرماندار بافت نیز در این خصوص گفت: در خصوص این مشکل بخشدار را مامور کرده ایم تا روستاها را اولویت‌بندی و مراتب را به ادره کل اطلاعات و فناوری استان ارسال کند. به بخشدار گفته‌ام هماهنگی‌های لازم را انجام دهد تا از این روستاها بازدید کنیم.
فرح‌بخش بخشدار بافت نیز می‌گوید: اولویت‌بندی انجام شده و به اداره کل اطاعات و فناوری استان ارسال کردیم اما آقای الهامی همیشه می‌گویند نمی‌توانم زمان بدهم و این مشکل در اولویت‌مان است.