برای خم نشدن قامتشان، تکیه گاه و عصایی محکم میخواهند، نشستن طولانی پای دار قالی ارمغانی جز دیسک کمر و آرتروز و انواع و اقسام ناراحتی های جسمانی و روحی برایشان باقی نگذاشته است.
بازار فروش دست بافته ها چند سالی است که متلاطم است، می گویند پای دلالان در میان است اما آنچه این هنرمندان به عینه می بینند درآمد پایین و ساعات کار بالاست.
رکودی که به صورت تدریجی از 5 سال گذشته بر تولید و فروش فرش حاکم شده، رمقی برای قالیبافان باقی نگذاشته است و حال با کرونا عرصه تنگ تر نیز شده است.
پیش از این مدیرعامل اتحادیه تعاونیهای فرش دستباف استان از کاهش سرمایه گذاری در صنعت فرش و خروج بخش خصوصی ازاین صنعت خبر داده بود و حال برخی از نمایندگان از توقف صادرات فرش دستباف خبر داده اند؛ فشار تمامی این موضوعات بر دوش بافنده است. بافنده ای که حتی از داشتن بیمه نیز محروم مانده است.
بیمه بافندگی تنها حمایت دولت از بافندگان بود، اما حال آن طور که رئیس اتحادیه فرش و صنایع دستی کرمان می گوید در بهترین حالت تنها ۲۰درصد از بافندگان فرش استان بیمه هستند.
محسن اشرف در این رابطه می گوید: از سال ۹۴تامین اجتماعی سایتش را بسته است و دیگر کسی نمی تواند برای بیمه ثبت نام کند .
اشرف به نقل از مسئولان تامین اجتماعی می گوید: هم اکنون شیوه عمل سازمان تامین اجتماعی بدین گونه است که به ازای هر صد نفری که حذف شوند، تامین اجتماعی یک نفر را اضافه می کند.
به گفته اشرف سایت از تهران بسته شده و به دلیل بدهی دولت به تامین اجتماعی دیگر فرد جدیدی بیمه نشده است.
مدیرعامل اتحادیه تعاونیهای فرش دستباف استان با اشاره به بیمه شدن بافندگان تحت عنوان بیمه کشاورزی، روستایی و عشایری، می گوید: به همت مرکز ملی فرش ایران مقرر شد تا بافندگان فرش برای بیمه شدن از طریق بیمه کشاورزی روستایی، عشایری اقدام کنند که این بیمه خدمات درمانی ندارد و تنها از بازنشستگی بهره مند خواهند شد.
به گفته او در این نوع بیمه فرد ۱۵درصد حقوق را در بر میگیرد که ۱۰درصد آن را دولت پرداخته و ۵ درصد را بافندگان می پردازد. همچنین حداقل حق بیمه پرداختی در این نوع از بیمه ۲۷ هزار تومان است.
او در ادامه می افزاید: با توجه به عدم پوشش خدمات درمانی در این نوع از بیمه، بافندگان می توانند با پرداخت ماهیانه ۷۰هزار تومان از خدمات بیمه سلامت استفاده کنند.