به بهانه تفاهم‌نامه پارک علم و فناوری و آواپرداز:
آواپرداز برای هر کدام از محصولاتش چقدر از دولت وام‌گرفته؟
یادداشت از
میلاد مومنی
در روزهای گذشته خبری مبنی بر امضای تفاهم‌نامه همکاری بین پارک علم و فناوری هایتک استان کرمان و شرکت آواپرداز کیهان کریمان منعقد شد. پیش‌ازاین هم گفته شد که آواپرداز بهره‌بردار کارخانه نوآوری شهرداری کرمان است. ارتباط میان پارک و شرکت‌های فعال در حوزه استارتاپی خوشایند است.
اما نباید این تفاهم‌نامه‌ها بادقت از سوی فعالان حوزه و رسانه‌های استان رصد نشود. از همین رو چندسطری درباره شرکت آواپرداز برای «کرمان نو» نوشتم تا زمینه تبادل نظر بیشتر در این حوزه باز شود. آواپرداز که از دل فروشگاه عصر ارتباط، باسابقه طولانی در فروش اقساطی موبایل در شهر کرمان، بیرون‌آمده است، همواره در توسعه محصولاتی با عمق کم تمرکز داشته است. به نظر می‌رسد که این شرکت، به‌جای تمرکز بر کیفیت و عمق محصولات، بیشتر به دنبال تولید سریع و پی‌درپی محصولات جدید بوده است. این رویکرد که می‌توان آن را عدم تمرکز و هیجان برای تولید محصولات سطحی جدید نامید، در DNA سازمانی آواپرداز نهادینه شده است. باوجود تلاش‌های مکرر، هیچ‌کدام از محصولات این گروه نتوانسته‌اند جایگاهی پایدار در بازار ایران پیدا کنند. این عدم موفقیت را می‌توان نتیجهٔ مستقیم عدم توجه به نیازهای واقعی مشتریان، کمبود تحقیقات بازار و تمرکز بیش از حد بر کمیت به‌جای کیفیت دانست
«پی بای» باوجود گذشت مدت‌زمان طولانی از معرفی این محصولات، همچنان دسترسی عموم به آن‌ها میسر نشده است. به‌عنوان‌مثال، هفته گذشته پنج نفر با بالاترین رتبه اعتباری از بانک مرکزی، درخواست اعتبار خود را در پلتفرم پی‌های ثبت کردند؛ اما پاسخی دریافت نکردند. این مسئله نشان می‌دهد که پی‌بای، برخلاف ادعای ارائه خدمات BNPL، ظاهراً برای پشتیبانی از فروش اقساطی موبایل در فروشگاه عصر ارتباط طراحی شده است و اولویت آن، تأمین نیازهای گسترده‌تر مشتریان نیست.
«مبیت» باوجود سابقه طولانی‌تر نسبت به رقبای هم‌رده خود، مبیت همچنان در میان مشتریان و از نظر برندینگ جایگاهی شناخته‌شده ندارد. بر خلاف تکنولایف که به‌عنوان یکی از برندهای شناخته شده در حوزه فناوری محسوب می‌شود، مبیت به دلایل مختلفی نتوانسته است به این سطح از شناخت عمومی دست یابد. این تفاوت، نشان‌دهندهٔ فاصلهٔ قابل‌توجهی بین این دو برند در زمینه‌های مختلفی همچون بازاریابی، برندینگ و تجربه کاربری است.
«حسابرو» باوجود ارائه لیستی طولانی از امکانات و خدمات جذاب، حسابرو در عمل بسیار ساده‌تر از آنچه تبلیغ می‌شود است. به‌عبارت‌دیگر، این نرم‌افزار بیشتر شبیه به یک محصول نیمه‌کاره یا یک ابزار داخلی است تا یک محصول تجاری آمادهٔ خدمت‌رسانی به مشتریان. این شکاف بزرگ بین ادعاهای تبلیغاتی و واقعیت موجود، باعث ایجاد ناامیدی و سردرگمی در کاربران می‌شود.
«کلادیفای» کلادیفای، با وعدهٔ ارائه خدمات زیرساخت ابری، تنها به یک صفحه فرود ساده با فرم تماس محدود شده است. این نشان می‌دهد که محصول مذکور، به مرحلهٔ تکامل و آماده‌سازی برای عرضه به بازار نرسیده است. به نظر می‌رسد که هیجان ایجاد زیرساخت‌های ابری برای پشتیبانی از سایر محصولات گروه، بر روی توسعهٔ کامل و حرفه‌ای کلادیفای سایه انداخته و منجر به عرضه عجولانهٔ یک محصول ناپخته شده است.