سریال عصبانیت استانداران کرمان از غیبت برخی مدیران در جلسات کاری همچنان ادامه دارد.
انتقاد عالیترین مقام دولت در کرمان از مدیران اجرایی از بین نمیرود، بلکه از استانداری به استاندار دیگر منتقل میشود. از رزمحسینی گرفته تا فدایی و حالا هم زینیوند. صبح امروز کاسه صبر استاندار کرمان که هنوز سه ماه از حضورش در این سمت نمیگذرد، از غیبت چند مدیر در جلسه شورای آموزش و پرورش لبریز شد و با تندترین ادبیات ممکن به آنها تاخت. آنجا که او گفت
مدیرانی که در جلسه حاضر نشدهاند، کار بسیار زشتی انجام دادهاند و باید نام آنها اعلام و توبیخ کتبی بشوند.
او ادامه داد که «دو ماه در این استان هستم و چند بار تذکر دادم. مثل اینکه گوش شنوایی وجود ندارد؛ برخورد کردن برای ما خیلی راحت است و میشود درب آن اداره را بست و تا زمانی که خودم در استان هستم، مدیری حق ندارد کوتاهی کند. مدیری که حرمت خود را حفظ نمی کند، پیش ما هم حرمت ندارد.»
تندترین بخش صحبتهای زینیوند اما آنجا بود که او خطاب به مدیران غایب گفت که بیخود کردهاند در جلسه با حضور استاندار، نماینده فرستادهاند.
تکرار شد
این اتفاق اگر برای زینیوند تازگی دارد، برای مدیران استان کرمان اما تکراری شده. از زمان استانداری رزمحسینی که رخ دادن چنین اتفاقاتی چندان عجیب نبود اگر بگذریم، غیبتهای مکرر مدیران در جلسات مختلف، صدای فدایی را هم که به واسطه سالها تجربه معلمی، صبورتر بود، درآورد.
مثلا سوم دی سال گذشته در جلسه پنجره واحد سرمایهگذاری، از 38 مدیر دعوت شده، تنها هشت نفر در جلسه حاضر شدند. واکنش فدایی به این اتفاق هم چنین بود:
من برای این نوع حضور مدیران در جلسه پنجره واحد سرمایهگذاری بسیار متاسف هستم.
دو مورد بالا تنها دفعاتی نیست که صدای استانداران را درآورده. با یک جستوجوی ساده درباره غیبت مدیران کرمانی در جلسات، لیست بلندبالایی را خواهید دید. از جمله 16 شهریور امسال و غیبت در شورای سوادآموزی و یا 30 مهر امسال و عصبانیت استاندار پیشین از حضور نیافتن متولیان بازار در جلسه ستاد تنظیم بازار.
حق با کیست؟
طبیعتا زینیوند حق دارد از بیاعتنایی برخی مدیران نسبت به حضور در جلسات شکایت داشته باشد. غیبتها در حالی است که در اشل کوچکتر، همان نقشی را که حسن روحانی در کشور دارد، زینیوند در کرمان دارد. بدین ترتیب مدیران دستگاههای اجرایی هم نقشی شبیه وزرا دارند. حال تصور کنید رییسجمهور، وزرا را مکلف کند در فلان جلسه حتما حاضر باشند، اما وزرا نیایند. با این وضع دیگر سنگ روی سنگ بند میشود؟ این اتفاق در استان کرمان رخ داده، نه یک بار که چند بار.
در سوی مقابل اما اگرچه که همواره غایبان جلسات کاری با این انتقاد مواجه شدند که نسبت به پیشرفت و توسعه استان کمتوجهاند، اما تکرار چندباره یک اتفاق در زمان استانداری سه فرد مختلف، این سوال را بوجود میآورد که مشکل از کجاست؟ چرا مدیران اجرایی با وجود تشرهای تند و تیز استاندار، باز هم از حضور در برخی جلسات امتناع میکنند؟
جلسه پشت جلسه
برای پاسخ به این سوال باید به دو نکته توجه کنیم. اول اینکه اگرچه هدف از برگزاری جلسات، شتاب دادن به قطار توسعه در استان است، اما گاهی اوقات تعداد جلسات آنقدر زیاد میشود که برخی مدیران از کارها و وظایف اصلی خود دور میمانند. به طور مثال در دو هفته گذشته دستکم 15 جلسه از سوی استانداری کرمان (چه با حضور زینیوند چه بدون حضور او) تشکیل شده. این در شرایطی است که استاندار در این بازه زمانی به سه شهرستان هم سفر کرده.
تعدد جلسات از یک طرف و از طرف دیگر مسافتی که برخی مدیران برای رسیدن به جلسه طی میکنند، میتواند دلیل دیگری باشد که باعث غیبت مدیران میشود. البته نه برای مدیرانی که در مرکز استان هستند، بلکه بیشتر برای مدیران کل حاضر در جنوب که باید دستکم چهار ساعت برای رسیدن به جلسهای در استانداری در مسیر رفت و برگشت باشند. اگر جلسه هم دو ساعت طول بکشد، عملا یک روز کاری کامل را از دست دادهاند.
آقای استاندار، اندازه نگهدار که اندازه نکوست
البته که نباید از یاد برد دلیل اصلی عصبانیت استاندار کرمان غیبت ناموجه مدیران بوده، همان گونه که مدیرکل روابط عمومی استانداری ساعتی پس از جلسه اعلام کرد که مدیران دستگاههای اجرایی اگر میخواهند از مرخصی استفاده کنند باید قبل از روز مرخصی، به حوزه استاندار اطلاع دهند و بر این اساس آقای موسوی معاون استاندار با حوزه استاندار هماهنگ کرده و غیبتش موجه بوده است.
تقیزاده همچنین گفته که اگر مدیری بخواهد ماموریت برود و همان روز جلسهای به ریاست استاندار باشد، باید اولویت را به جلسه بدهد و ماموریت را در صورتی که فوری نیست به روز دیگر موکول کند. صرف اینکه در ماموریت هستیم از نگاه استاندار پذیرفتنی نیست و باید اولویتگذاری بین ماموریت اداری و حضور در جلسه صورت بگیرد.
اگرچه که استدلال آورده شده از سوی استانداری کرمان در خصوص ادبیات تند زینیوند هم قابل نقد شدن است، اما آیا بهتر نبود استاندار کرمان هم با کمی خویشتنداری، از به کار بردن ادبیاتی که حرمتها را حفظ نمیکند، خودداری کند؟ آیا ادبیاتی همچون «مدیران بیخود کردهاند» و یا نسبت دادن صفاتی همچون بیعرضگی به برخی مدیران اجرایی که بعید است در چند ماه باقی مانده از عمر دولت دوازدهم تغییر کنند، باعث بهبود عملکرد مدیران میشود و یا دلخوری که نتیجه آن کندتر شدن قطار توسعه استان است؟
واقعا بااین رسانه هایی که مادرکرمان داریم خب معلومه که مدیران بی لیاقت و بی عرضه مورد نقد قرار نمیگیرند آقای مثلا خبرنگار ایا همه استانداران اندازه نگه نداشتند یا درهمه ی ادوار مشکل از استاندار بوده وقتی فدایی گفت مدیران سیاسی کاری میکنتد چرا هیچ نقدی نکردی حمایت از مدیران بی عرضه کرمان نتیجه ای جز همین که الان میبینیم نیست استان ثروتمند کرمان با دارا بودن یازده درصد بورس کشور و حداقل بیست شرکت گردن کلفت اما در همه ی زمینه ها از متوسط کشوری پایین تراست میدونی چرا چون توی خبرنگار بهر دلیل که فقط خودت میدونی از مدیر بی عرضه حمایت کردی …. میدونم منعکس نمیکنی نوشتم شاید بخودت بیایی