۹ کیلومتر خاکی مانع ماندگاری جمعیت و قفل گردشگری گیشین

0

روستای گیشین، بزرگ‌ترین روستای دامنه کوه‌پایه، با وجود طبیعت بکر و ظرفیت بالای گردشگری، همچنان از طریق ۹ کیلومتر جاده خاکی و ناایمن به بیرون متصل است؛ مسیری که به گفته ساکنان، هم جمعیت را فراری داده و هم امکان تبدیل منطقه به یک مسیر جایگزین گردشگری و ترافیکی را از بین برده است، در حالی‌ که پیگیری‌های محلی و رسانه‌ای برای آسفالت این راه سال‌هاست بی‌پاسخ مانده است.

به گزارش «کرمان نو» از کینگان تا گیشین، فاصله‌ای حدود ۹ کیلومتر جاده‌ای خاکی، پر از گودال و فاقد پوشش مناسب، تنها ارتباط این روستا با دنیای بیرون را رقم می‌زند. درحالی‌که این مسیر تنها ۱۰ تا ۱۵ دقیقه در صورت آسفالت طول می‌کشد، اکنون رانندگان بیش از یک‌ساعت در شرایط خطرناک و فرسایشی سفر می‌کنند.
رضا جعفری، کشاورز و ساکن بومی گیشین که چند سالی است بازنشسته شده، می‌گوید: «ماشین داغون می‌شه، خود راننده داغون می‌شه. حتی ۲ سال قبل که یک ماشین در این منطقه چپ کرد و ۲ نفر جانشان را از دست دادند، پلیس در تشریح علت حادثه اعلام کرد که جاده صعب‌العبور بوده است.»
جعفری به‌یاد می‌آورد که پیش از ساخت یک سد در بستر رودخانه، مسیر دیگری وجود داشت: «جاده‌ای آرام، بدون سنگ، در بستر رودخانه. کافی بود یک‌بار تیغ بزنن، راه باز می‌شد. اما الان سد زدن، آن راه را کلاً بستند و فقط این خاکی مونده.»
جمعیت روستا در فصل سرما به‌شدت کاهش یافته است. جعفری اشاره می‌کند که در سال ۱۳۹۵، ۲۳ خانوار در گیشین ساکن بودند، اما امروزه در فصل زمستان به‌دلیل برف و عدم امکان تردد تنها ۷ تا ۱۰ خانوار در روستا می‌مانند. «وقتی برف با بارون بیاد، نه می‌شه رفت، نه آمد. مردم ناچار به ترک خانه‌شان می‌شوند.»

دیگر چه خبر؟


مهاجرت از روستا به دلیل راه خراب

همین تصویر را علی قطب‌الدینی، عضو شورای روستا، تأیید می‌کند: «جمعیت ثابت خیلی کم است. ولی در تابستان و تعطیلات، تا ۱۵۰ نفر حضور دارند. یک سال پیش گاز کشی روستا انجام شد و کمی اوضاع بهتر شد، اما راه همچنان مانع اصلی است.»
نکته مهمی که ساکنان روستا بر آن تأکید دارند، پتانسیل تبدیل این مسیر به یک راه گردشگری است. پس از گیشین، ۴ تا ۵ کیلومتر جادهٔ خاکی دیگر به سمت روستای «محمدشاه» و سپس به مسیر اصلی کوه‌پایه ادامه می‌یابد، روستاهایی که هر کدام دارای طبیعت بکر و خاصی برای پذیرش گردشگر است. قطب‌الدینی در این رابطه می‌گوید: «اگر این ۹ کیلومتر آسفالت شود، مسیر جایگزینی برای ترافیک شلوغ کرمان- کوه‌پایه ایجاد می‌شود ؛ به‌ویژه روزهای جمعه و ایام تعطیل»او می‌گوید این مسیر نه‌تنها ترافیک شهری را کاهش می‌دهد، بلکه فضاهای طبیعی گیشین، جوی‌آب‌ها، و سبزه‌زارهایش را به‌عنوان مقصدی برای طبیعت‌گردان معرفی می‌کند.
دهیاری و شورای روستا سال‌هاست از مسئولان از جمله اداره راهداری وعده آسفالت گرفته‌اند، اما همه وعده‌ها سراب بوده است و هیچ‌کدام منتج به نتیجه نشده است. «کرمان‌نو» از یک ماه قبل به جهت پیگیری این مطالبه مردمی با روابط‌عمومی این اداره کل تماس گرفته و هر بار به بهانه‌های مختلف مدیر این اداره کل مصاحبه‌ای در این رابطه انجام نداده است.
گیشین امروز در لبهٔ فراموشی است، اما همچنان ظرفیت‌هایی دارد که می‌تواند آن را از سرنوشت روستاهای خالی‌شده نجات داد. ظرفیت‌های همچون طبیعت بکر، نزدیکی به کوه‌پایه و تابستانی خنک.

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.