یادداشتی از نجمه سعیدی سردبیر روزنامه کاغذ وطن
«انتقال آب هلیلرود» کلید واژهای است که از یک دغدغه بزرگ خبر میدهد، دغدغهی یک میلیون انسان که هلیل برایشان نشانهای است از عدالت خداوند.
آقای استاندار، نمیخواهم اینجا برایتان از عمق این دغدغه بگویم که بعد از جلسهای که با دانشجویان داشتید و دیدن بازخورد حرفهای که در آن جلسه زده شد، یحتمل از عمق این دغدغه، مطلع شدهاید که «اظهر من الشمس» است.
می خواهم اینجا از زخم عمل نکردن به وعده، بگویم، که گاهی بیشتر از هر خنجری روح را میخراشد. در آن جلسه وعده دادید که شرکت آب منطقهای و حفاظت محیط زیست را مامور میکنید که در مورد این طرح صحبت کنند تا اگر طرح صلاح بود، اقناع سازی انجام شود.
در همان جلسه گفتید، مخالفان هم بیایند و مذاکره کنند، البته که بعد از حرف شما، مخالفان منتظر نماندند تا زمان مذاکره مشخص شود، حرفهایشان را زدند، حرفهایی که برخی با تحلیل علمی و نگاه کارشناسانه بود و برخی از درد و نگرانی اجتماعی.
اما هنوز خبری از مذاکره نیست، چه شد آن وعده؟، مردمان این دیار به کریم بودن، شهرت دارند، اما فراموش کار نیستند، آیا 10 روز برای فراهم کردن اسباب این مذاکره زمان کمی است؟، از من روزنامه نگار این توصیه را بپذیرید، در این دیار مردم پیگیر وعدهها هستند، اگر توان و یا امکان اجرای وعدهای وجود ندارد، آن را به زبان نیاورید، بگذارید این نگاه جهادی شما به مشکلات، دل مردمان این استان مظلوم و تاثیرگذار را همچنان گرم نگه دارد.