کشت بر اساس سهمیه راه نجات کشاورزی جنوب

راضیه زنگی آبادی _ وقتی از جنوب حرف می زنیم، دنیایی از مردمان مهربان و خون‌گرمی روبرو می شویم که رو در روی جهان خشکسالی و محرومیت قد علم کرده اند و جز پذیرش چاره‌ای دیگر ندارند.
سال زراعی جدید در حال آغاز شدن است، جنوب کرمان با کاهش 88درصدی باران در سالی که گذشت، خسارت های زیادی را متحمل شد، گرچه روزهایی بود که زمین های جنوب قطب اصلی کشاورزی کشور به حساب می‌آمدند و محصولاتی مثل هندوانه و گوجه فرنگی این منطقه زبان زد خاص و عام بود، اما باید قبول کرد این روزها تمام شده و زمین جنوب دیگر نای محصولات آب بر را ندارد و یکی از دلایل اصلی آن هم خالی شدن سفره های آب زیرزمینی به واسطه کشت همین محصولات آب‌بر بوده است.
این طور که مشخص است کشت جایگزین تنها گزینه موجود برای مردم این اهالی است تا هم خسارت های که داشته اند را جبران کنند و هم جانی دوباره به سرزمین محرومیت بخشیده شود.
با توجه به این توضیحات این سوال پیش می آید که مردمان جنوب برای زمین‌های خود در این سال زراعی جدید چه فکری کرده اند، آیا هنوز محصول آب‌بر کشت می کنند و یا اصلا جهاد کشاورزی توصیه های لازم را به کشاورزان در جهت کشت جایگزین داده است یا خیر؟

فکری برای کشت جایگزین نداریم
یکی از کشاورزان جنوبی که 60هکتار زمین کشاورزی در کهنوج دارد به «کاغذوطن» می گوید: من هر سال گوجه، گندم، خیارسبز می‌کارم امسال هم برنامه ام همین است، پارسال 300میلیون خسارت خوردم چون هم خشکسالی بود که نصف محصولاتم از دست رفت هم این که نصف محصولم روی دستم ماند.

این کشاورز جنوبی در پاسخ به این سوال که «آیا از طرف جهادکشاورزی به شما مراجعه کرده اند و یا حتی جلسه ای گذاشته اند تا کشت جایگزین و مسایل مربوط به آن توضیح داده شود؟» می گوید که ما از جهاد کشاورزی فقط یک تابلو در شهر دیده ایم و هیچ صحبتی با ما نشده است.

او ادامه می دهد:  ما اینقدر ضرر کرده ایم که به قول معروف بریدیم، و من در شک هستم که برای آبان امسال چیزی کشت کنم.

او می گوید ما در حقیقت فکری برای کشت جایگزین هم نکردیم.

کشاورز باید براساس برنامه ملی، سهمیه دریافتی کشت داشته باشد
با مدیر زراعت جهادکشاورزی جنوب جهت پیگیری های این نهاد در اطلاع‌رسانی به کشاورزان برای کشت جایگزین به گفتگو نشستیم.
رستگار به «کاغذوطن» می‌گوید: ما یک برنامه پنج ساله و یک برنامه سال زراعی داریم که براساس سیاست‌های وزارت کشاورزی، پروژه‌های اقتصاد مقاومتی و مشکلات آب ایجاد شده که در آن یک الگوی کشت مبتنی بر بازار که محدودیت کشت‌های غالب منطقه و هم کشت‌های جایگزین مانند، کلزا، گلرنگ، بادام زمینی، وسمه، ملون (خربزه) و چغندر قند که بخشی از آن از دو سال پیش آغاز شده را تعیین می کند.
رستگار می گوید براساس این برنامه سطوح زیرکشت مطابق کشش بازار تا سطح دهستان تقسیم بندی شده اند که همه ارقام برای سطح زیر کشت و تولید مشخص است .
او ادامه می دهد کشاورزان باید بامراکز خدماتی در جهت کشت قرارداد ببندند و آن را در سامانه‌ای که جهاد کشاورزی تعیین کرده ثبت کنند که کشت بی رویه ایجاد نشود و با مشکلی برخورد نکنند.
او می گوید یک سری کشت‌های استراتژیک هست مثل سیب زمینی،پیاز، گوجه فرنگی و…که سطوح کشت و تولید آن براساس برنامه ملی مشخص شده و به همه مناطق سهمیه داده شده تا محصول بیشتری را روی دست کشاورز نگذارد.رستگار می گوید ما نزدیک 85هزار نفر بهره بردار در جنوب داریم که برنامه ها توسط جهاد کشاورزی جهت اطلاع‌رسانی به مراکز خدماتی در همه نقاط، تا سطح دهستان‌ها منتقل می‌شوند و کشاورز بایستی به این مراکز برای گرفتن اطلاعات و عقد قرار‌داد مراجعه کند تا بر اساس آن برنامه کشت خود را تحویل بگیرد که هنگام فروش هم مشکلی نداشته باشد.از طرف دیگر از طریق جراید و فضای مجازی هم این برنامه ها اطلاع رسانی می شوند.
این مقام مسوول می گوید: کارشناس‌های ما به کشاورزان در هنگام برخورد فرضا هنگام خرید کود آموزش های لازم را منتقل می کنند علاوه بر این به صورت جمعی در زمان کشت محصول هم یک سری کلاس‌ها برگزار که نحوه کشت محصولات جدید و کار با مسایل مربوط ارایه می شود. به اضافه این دو مورد، کارشناسان برای بازدید به زمین کشاورزی می روند و راهکار ارایه می دهند، اما به دلیل تعداد زیادکشاورزان معمولا باید کشاورز به مرکز مراجعه کند.
مدیر زراعت کشاورز ی در خصوص وجود خسارت های وارده به کشاورزان در این دو سال می‌گوید اگرچه طرح کشت جایگزین دو سال است که در حال اجراست اما بخشی از کشاورزی ما متاثر از بازار جهانی و تغییرات اقلیمی است. به طور مثال در سال گذشته بازار صیفی مثل سیب زمینی با وجود این که یک میلیون‌تن مازاد سرانه کشور تولید داشته بازار مقصد مثل عراق آن را نپذیرفته چون خودش آن را در آن بازه زمانی تولید می کرد ولی همین کشور هندوانه را قبول کرده است.

او همچنین تاکید می‌کند وجود واسطه ها و در اختیار نبودن بازار در دست دولت یکی از مشکلات مهمی است که کشاورزان با آن دست و پنجه نرم می کنند. / کاغذوطن