نمی‌توانستم هیچکدام از رشته‌ها را رها کنم؛
دانشجوی دانشگاه شهید بهشتی در گل‌گهر سیرجان!
بازیکن جوان گل‌گهر همزمان با فوتبال، رشته پرستاری را هم در دانشگاه شهید بهشتی تهران دنبال می‌کند.
به گزارش کرمان‌نو به نقل از ورزش سه، رضا سلطانی که در نقل‌وانتقالات زمستانی به گل‌گهر سیرجان اضافه شد، همزمان با فوتبال، در رشته پرستاری دانشگاه شهید بهشتی تهران هم به تحصیل می‌پردازد و در کنار تمرینات تیمش در کلاس‌ها هم حاضر می‌شود.
او که در نیم‌فصل اول در نفت و گاز گچساران حضور داشت و حالا فوتبال خود را زیر نظر مارینوس اوزونیدیس دنبال می‌کند، امروز در گفتگویی درباره دنبال‌کردن پرستاری و فوتبال به‌صورت همزمان صحبت کرد و به این سؤال پاسخ داد که چرا یکی از این دو حرفه را رها نکرده است.
گفتگو با سلطانی را در ادامه می‌خوانید:
در ابتدا درباره انتقالت به گل‌گهر صحبت کنید. چه شد به این تیم آمدید؟
من نیم‌فصل اول در گچساران بودم و در نقل‌وانتقالات چند پیشنهاد داشتم که گل‌گهر پول رضایت‌نامه‌ام را داد و به این تیم آمدم.
شرایط در گچساران چطور بود؟
تیم‌های نفتی همیشه محدودیت‌هایی دارند؛ اما باتوجه‌به اینکه تیم از لیگ یک به لیگ دو آمده بود، نتایج خوبی گرفتیم و تیم هم در پایان نیم‌فصل در رتبه چهارم پنجم جدول قرار گرفت. البته خیلی بهتر از این می‌توانستیم نتیجه بگیریم؛ اما بااین‌حال تا حدودی توانستیم جزو تیم‌های مدعی باشیم. شرایط برای خودم هم خوب بود در بیشتر مسابقات بازی کردم. البته مشکلاتی در زمین و امکانات داشتیم که روی تیم تأثیرگذار بود.
در این مدت که به گل‌گهر اضافه شدید، شرایطی در تیم چطور بود؟
حدود سه هفته است که به تیم اضافه شده‌ام و همه چیز خوب است. هم مربیان و هم بچه‌ها و کادر فنی ارتباط خوبی با همدیگر دارند و جو خیلی خوبی حاکم است. در این مدت همه چیز خوب بوده و من هم در جام حذفی بازی کردم. قبل از حضورم در تیم فکر می‌کردم ممکن است کمی جو سنگین باشد؛ اما اصلاً این‌طور نبود و همه چیز عالی پیش رفت.
با سرمربی تیم رابطه خوبی دارید؟
واقعاً ارتباط خوبی داریم. هم رابطه دوستانه خوبی داریم و هم از نظر فنی از ایشان یاد می‌گیرم. باوجوداینکه زبان ایشان با ما فرق دارد؛ اما اصلاً احساس غریبگی ندارم.
همزمان با فوتبال، رشته پرستاری را دنبال می‌کنید؟
بله درست است. البته ترم قبل که در گچساران بودم، باتوجه‌به اینکه باید در بیمارستان حاضر می‌شدم، مرخصی گرفته بودم. الان ترم ۸ پرستاری هستم و روزانه می‌خوانم. البته سالی که کنکور دادم، هدفم پرستاری نبود؛ اما به‌خاطر فوتبال نمی‌توانستم پشت کنکور بمانم و بیشتر از این وقت بگذارم. الان دو ترم مانده که درسم را تمام کنم؛ اما کمی در کنار فوتبال سخت و زمان‌بر است، چون ترم ۷ و ۸ باید هر روز به بیمارستان بروم. ولی خدا را شکر آخرش است و تا الان خوانده‌ام. فکر نمی‌کنم کسی باشد که در کنار فوتبال در چنین رشته‌هایی درس‌خوانده باشد.
چطور فوتبال و پرستاری را با هم مدیریت کردید؟
شاید برایتان سؤال باشد که با سهمیه در پرستاری قبول شده‌ام؛ اما این‌طور نیست و هیچ سهمیه‌ای نداشتم. از همان راهنمایی و دبیرستان که بودم، همه خبر داشتند که درسم را دنبال می‌کنم. ۶ سال نمونه دولتی درس خواندم و پایه‌ام خوب بود. سال کنکورم هم خیلی فشار آوردم و درس خواندم. کنکورم در زمان کرونا بود و فوتبال هم کم‌رنگ شده بود و تعطیلات زیاد بود و من هم تمرکزم را روی درس گذاشتم. همان‌طور که گفتم هدفم پرستاری نبود؛ اما الان راضی هستم.
هدفت پزشکی بود؟
نه، ترجیح می‌دادم دندانپزشکی یا فیزیوتراپی بخوانم؛ اما متأسفانه نشد و الان هم پرستاری‌ام را می‌خوانم و امیدوارم فارغ‌التحصیل شوم.
اگر در این دو رشته قبول می‌شدید، فوتبال را رها می‌کردید؟
باز هم به‌هیچ‌وجه فوتبال را کنار نمی‌گذاشتم. باز هم امکان داشت آن رشته‌ها را کنار بگذارم؛ اما فوتبال را کنار نمی‌گذاشتم.
این ترم هم مرخصی هستید؟
نه، این ترم را می‌روم.
چطور در کلاس‌ها شرکت می‌کنید؟
در گل‌گهر، بیشتر تمریناتمان در تهران است. اگر تمرین داشته باشیم، به تمرین می‌روم و اگر تداخل نداشته باشد، به دانشگاه می‌روم. من الان سال سوم بزرگسالانم است؛ دو سال قبل رایکای بابل بودم، پارسال شهرداری آستارا و این فصل هم گچساران و گل‌گهر. در گچساران باتوجه‌به اینکه اصلاً سمت تهران نمی‌آمدیم، مرخصی گرفتم؛ اما در آستارا و بابل تندتند به تهران می‌آمدیم و می‌توانستم در کلاس‌ها و امتحانات شرکت کنم. جالب اینکه اساتید دانشگاه اصلاً کنار با من کنار نمی‌آیند و برایشان تفاوتی ندارد که من فوتبالیست هستم.
هیچ‌وقت با این مشکل مواجه شدید که فکر کنید باید یکی از این دو رشته را کاملاً کنار بگذارید؟
در واقع همین‌الان هم همین‌طور است. از اول همین بوده و تا همین‌الان. من در ۵-۶ سال اخیر واقعاً شرایط سختی داشتم. مدرسه من نمونه دولتی بود و هیچ‌وقت زودتر از ساعت ۳ مدرسه‌ام تمام نمی‌شد و همیشه از ساعت به بعد به تمرین می‌رفتم. از همان موقع این چالش وجود داشته و بسیاری می‌گفتند تمرکزت را روی یک‌رشته بگذار. اکثرا هم می‌گفتند فوتبال را انتخاب کن. همین‌الان هم این موضوع چالش است؛ اما نزدیک دو ترم مانده است.
الان آینده را با فوتبال می‌بینید یا پرستاری؟
تقریباً می‌توان گفت راهم از پرستاری جدا شده اما قطعاً باید تمامش کنم. تا الان آمدم و تا آخرش هم می‌روم؛ اما در پاسخ به این سؤال باید بگویم فوتبال.
برای سرمربی و هم‌تیمی‌هایتان جالب نیست که همزمان پرستاری می‌خوانید؟
خیلی‌ها نمی‌دانند. چند نفر که از قبل من را می‌شناختند، می‌دانند و می‌پرسند چطور خواندی و تا اینجا آمدی.
فشاری از طرف خانواده نبود که فوتبال را رها کنید؟
خانواده من اصلاً نه روی درسم فشار آوردند و نه روی فوتبالم و کاملاً حمایت کردند. هر چیز بوده، خودم تصمیم گرفتم و فقط حمایتم کردند.
در گل‌گهر چه هدفی را دنبال می‌کنید؟
قطعاً هر بازیکن جوانی اهدافی در ذهن دارد و من هم همه تلاشم را می‌کنم که به‌صورت فیکس در این تیم بازی کنم. اهدافی در تیم دارم تا بتوانم پیراهن تیم ملی کشورم را بپوشم. باید ببینیم خدا چه می‌خواهد.