استان کرمان رتبه ۲۳‌ام در استقبال از سینماها | سه‌صدم جمعیت استان از ابتدای سال به سینما رفته‌اند

به گزارش کرمان‌نو به نقل از سامانه مدیریت فروش و اکران سینما، با توجه به آماری که سامانه مدیریت فروش و اکران سینما منتشر کرده کرمان با فروش بیش از ۸۰ هزار بلیط سینما در ۴ ماه نخست سال ۱۴۰۲ و سرانه ۰.۰۳ به ازای هر یک نفری که به سینما رفته جزو استان‌هایی بوده که استقبال مردم نسبت به حضور در سینماها کم بوده است.

کل فروش سینماهای استان كرمان در چهار ماه نخست امسال، سه‌میلیاردوچهارصدوپنجاه میلیون تومان و در همین بازه در سال ۱۴۰۱ یک میلیارد و صد و چهل و هفت میلیون تومان بوده، که نشان دهنده‌ی رشد ۳۴.۰۵ درصدی فروش نسبت به سال گذشته است.

طبق آمار تعداد بازدیدکننده‌ها از سینماها در این بازه‌ی زمانی در سال ۱۴۰۲، ۸۰.۱۲۹ نفر و در سال ۱۴۰۱، ۳۷,۴۱۴ نفر بوده، که بیانگر رشد ۲۱۶ درصدی امسال نسبت به سال ۱۴۰۱ بوده است.

جدول زیر خلاصه فروش سینمای ایران در سال جاری است:

۱ : ۸۴ درصد فروش به کمدی تعلق دارد که ۷۲ درصد فروش متعلق به ۲ فیلم صدر جدول است، در حالی که کمتر از ۵۰ درصد سأنس‌ها متعلق به این ۲ فیلم است. یعنی فرکانس اِشغال این ۲ فیلم، خیلی بالاتر از متوسط است ( ۵۴ نفر در هر سأنس، در حالی که متوسط ۱۹ فیلم دیگر ۲۱ نفر در هر سأنس است.)

۲: فیلم‌های به سفارش ساخته شده که معمولاً هزینه تمام شده آنها به مراتب بیش از بخش خصوصی است، با وجود امکان بالای تبلیغات و بلیت‌های اهدایی یا تخفیفی، با شکست در اکران مواجه بوده‌اند.

۳: در حال حاضر، هزینه تمام‌شده یک فیلم سینمایی کمتر از ۲۰ -۱۰ میلیارد تومان نیست. اهل فن می‌دانند برای فیلم‌های پروداکشن، تاریخی، پُر مکان، بهره‌مند از ستاره‌ها و یا بی‌بهره از تهیه‌کنندگانِ چابک‌دست، این رقم افزایش جدی می‌یابد.

۴: فقط حدود ۳۵ درصد از فروش فیلم به سرمایه‌گذار/مالک فیلم برمی‌گردد یعنی همان کسی که تمامی هزینه‌ها (تهیه‌کننده، کارگردان، عوامل، لجستیک، خواب سرمایه و…) را پرداخته است.

۵: سه‌شنبه‌ها همچنان پرمخاطب‌ترین روز سینما است، چرا که به دلیل نیم‌بها بودن بلیت معمولاً خانواده‌ها ترجیح می‌دهند از این روز استفاده کنند. جالب اینجاست با وجود نیم‌بها بودن، اما سه‌شنبه پرفروش‌ترین روز هم است! یعنی بالاترین ضریب اشغال صندلی‌ها -که نماگرِ پُر ‌بودن سالن‌های سینماست- به این روز تعلق دارد. 

۶: بعضی فیلم‌ها در سینماهای اصطلاحاً درجه ۲ که بلیت ارزان‌تری دارند با استقبال بیشتری مواجه شده‌اند. این گزاره، دارای سویه‌های اجتماعی و اقتصادی است.

۷: منحنی فروش بعضی فیلم‌ها از مدل استاندارد، تبعیت نمی‌کند که در جای خود قابل تحلیل است.

۸: بعضی فیلم‌ها در بعضی استان‌ها با استقبال بیشتری مواجه شده‌اند (قابل توجه پژوهشگران اجتماعی) به عبارت بهتر چنانچه فیلترهای استانی در سامانه سمفا فعال شود، خروجی آن با ترتیب جدول فوق، متفاوت است.

۹: مرور این آمار نشان می‌دهد جامعه ایرانی در دوره مورد بررسی، به هر دلیلی فیلم‌های جدی یا تفکر برانگیز را برنتافته است. به عبارت بهتر، وجه سرگرمیِ این صنعت در ایران، برجستگی کاملا آشکار دارد.

۱۰: رفتار برخی که از فروش سینما مشعوف شده‌اند -که واقعاً جای شعف هم دارد- شگفت‌آور و مصداق استاندارد دوگانه است. چرا که بار اصلی فروش را فیلم‌هایی به عهده گرفته‌اند که حاوی مضمون یا موضوعاتی‌اند که این گروه را قاعدتا خوش نمی‌آید و از دید آنان، نقد حاکمیت، تابوشکنی، حجاب نامناسب، لودگی و بزن‌ و برقص! است.

۱۱: سینمارَوی، یک آیین است و با فیلم دیدن، تفاوت دارد و تاثیری ارزشمند در شاخص‌های اجتماعی و تقویت خانواده به جا می‌گذارد. وظیفه دولت آن است که به هر طریقی به این آیین، دامن بزند و با تخصیص یارانه (جبران بهای بلیت) کمک کند که این ارزان‌ترین تفریح، همچنان ارزان بماند.

۱۲: آیین سینما‌رَوی ضمنا با ایجاد چرخه اقتصادی در مشاغل مرتبط (خوراک، حمل‌ونقل و…) به سهم خود در شاخص‌های اقتصادی کلان موثر است